ΤΙ ΣΧΟΛΕΙΟ ΘΕΛΟΥΜΕ;

Οι όποιες Εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις έγιναν στη μεταπολίτευση
περιστρέφονταν κατά κανόνα στον τρόπο εξέτασης των μαθητών για την
εισαγωγή στην τριτοβάθμια Εκπαίδευση.
Χρειάζεται όμως ριζική αναθεώρηση της φιλοσοφίας του Εκπαιδευτικού μας
συστήματος. Θεωρητικά η Εκπαίδευση έχει στόχο την Επιστημονική
κατάρτιση των μαθητών, την κοινωνικοποίησή τους, την εμπέδωση σταθερών
ηθικών αξιών στην προσωπικότητά τους, την καλλιέργεια των ειδικών
ικανοτήτων τους για την επαγγελματική τους αποκατάσταση στο μέλλον, την
δημιουργία συνείδησης ενός πολίτη που ζει σε ένα συγκεκριμένο
γεωγραφικό χώρο , αλλά ταυτόχρονα σε ένα περιβάλλον που δεν γνωρίζει
σύνορα , φυλές ή χρώματα ανθρώπων. Στοχεύει ακόμη σε πολίτες που θα
σέβονται το περιβάλλον και θα αισθάνονται την υποχρέωση να το
προστατεύουν για τις μέλλουσες γενεές, σε πολίτες αλληλέγγυους, με
ευαισθησία στους αδύναμους και αδικημένους συμπολίτες τους. Όλοι σχεδόν
συμφωνούμε στους στόχους, αλλά φοβάμαι ότι στην πραγματικότητα μας
ενδιαφέρει όλους μόνο το ορατό. Η Επαγγελματική αποκατάσταση. Η
επιτυχία είναι συνυφασμένη με την εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση
Στη συνείδηση του κόσμου , αλλά και πολλών Εκπαιδευτικών , επιτυχημένος
μαθητής είναι αυτός που τελικά θα διαβεί τις πύλες του Πανεπιστημίου.
Οι άλλοι θεωρούνται κομπάρσοι της Σχολικής διαδικασίας, βαρίδια στον
καθημερινό αγώνα για την ολοκλήρωση της εξεταστέας ύλης. Τα παιδιά αυτά
ψάχνουν το δικό τους κρυφό δρόμο για την επιτυχία με τις δικές τους
ιδιαίτερες ικανότητες που το επίσημο Σχολείο δεν κάνει ποτέ τον κόπο να
ανακαλύψει και να καλλιεργήσει. Το αναλυτικό πρόγραμμα του Σχολείου
παραμένει προσαρμοσμένο στα πρότυπα του Σχολείου – Εξεταστικού κέντρου.
Τα εργαστήρια φυσικής- χημείας διακοσμητικά στοιχεία , όπου υπάρχουν,
για μερικές ώρες το χρόνο. Τα Εργαστήρια πληροφορικής ασύνδετα με τους
σύγχρονους τρόπους διδασκαλίας. Οι Εκπαιδευτικοί πασχίζουν με την
κιμωλία και κακογραμμένα εγχειρίδια να μεταδώσουν τη γνώση σε ανθρώπους
που ζουν σε ένα κόσμο που αλλάζει με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Μαθητές που
απαξιώνουν το Δημόσιο Σχολείο και παρακολουθούν το Σχολείο-Φροντιστήριο
που τους μυεί καλύτερα στο μηχανισμό «επιτυχών» εξετάσεων. Ο καθένας
δίνει τον προσωπικό του υπέρ πάντων αγώνα για να ξεπεράσει στο μόριο
τον άλλο. Η τριτοβάθμια Εκπαίδευση αποτελεί κατά κανόνα χώρο ξεκούρασης
των νικητών σ΄ αυτό το σκληρό και ανελέητο αγώνα δρόμου.
Πρέπει πρώτα να πείσουμε την κοινωνία ότι ο δρόμος που βαδίζουμε είναι αδιέξοδος
Πιστεύω λοιπόν ότι:
Στην προσχολική ηλικία το παιδί εντάσσεται σε ομάδα ανθρώπων, όπου
μαθαίνει να σέβεται και να λειτουργεί με τους κανόνες της. Ανιχνεύονται
οι πρώτες ιδιαίτερες δεξιότητες του παιδιού μέσα από το παιχνίδι και
τις καλλιτεχνικές δραστηριότητες του σχολείου.
Στην πρωτοβάθμια Εκπαίδευση να μαθαίνει να διαβάζει και να γράφει καλά
τη μητρική του γλώσσα μαζί με μια δεύτερη, κάνει και εφαρμόζει σωστά
τις τέσσερις πράξεις τις αριθμητικής με εφαρμογές στην καθημερινή
πρακτική. Μαθαίνει τη χρήση Η/Υ, ώστε να τον χρησιμοποιεί σε υπάρχοντα
Εκπαιδευτικά προγράμματα προσομοίωσης. Μαθαίνει να παρατηρεί τη φύση,
συχνά έξω από την αίθουσα διδασκαλίας και να ερμηνεύει βασικά φυσικά
φαινόμενα. Καλλιεργείται συστηματικά η αλληλεγγύη και συνοχή των μελών
της ομάδας σε όλες τις εκδηλώσεις.
Για οποιοδήποτε άλλο μάθημα χρησιμοποιούνται σύγχρονα μέσα διδασκαλίας
(βίντεο, internet, κινηματογραφικές ταινίες, Η/Υ κ.α). Όλες οι εργασίες
γίνονται στο Σχολείο..
Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση – Γυμνάσιο-Λύκειο.
Γίνεται αυστηρός προσδιορισμός των μαθημάτων που επιτρέπεται να
δίνονται εργασίες εκτός σχολικής αίθουσας και των μαθημάτων που πρέπει
να γίνονται αποκλειστικά και μόνο στο εργαστήριο ή στην αίθουσα χωρίς
εξετάσεις, διαγωνίσματα, εργασίες εκτός σχολείου. Τα μαθήματα
εργαστηριακού χαρακτήρα (π.χ. οικιακή οικονομία , τεχνολογία, κ.α.),να
γίνονται αποκλειστικά και μόνο στο χώρο του Σχολείου χωρίς ανάθεση
εργασιών στο σπίτι. Επιμένω ότι το Σχολείο πρέπει να είναι χώρος
μάθησης και όχι χώρος εξέτασης για το τι έμαθε ή τι εργασία έκανε ο
μαθητής στο σπίτι του, που είναι η κύρια αιτία για την άνθιση της
παραπαιδείας.
Το ωράριο λειτουργίας των Γυμνασίων και Λυκείων είναι εξοντωτικό για
τους μαθητές. Τα Αναλυτικά προγράμματα διδασκαλίας χρειάζονται ριζική
αναμόρφωση και προσαρμογή για τη χρήση εργαστηρίων, προβολή ταινιών ,
δυνατότητα αναζητήσεων και εργασιών μέσω του διαδικτύου, Εκπαίδευσης
εκτός σχολικής αίθουσας, χρήσης βιβλιοθηκών κ.λ.π. Απεμπλοκή από το
πανάρχαιο σύστημα κουδούνι –αυστηρό 45λεπτο
–κουδούνι-διάλλειμα-κουδούνι -45λεπτο και πάλι από την αρχή που
παραπέμπει σε φυλακισμένους με τα απαραίτητα διαλλείματά τους.
Τίθενται συγκεκριμένοι διδακτικοί στόχοι σε κάθε μάθημα και αποφεύγουμε
το μοναδικό διδακτικό βιβλίο που οδηγεί στη στείρα αποστήθιση της ύλης
από πολλούς μαθητές. Η όποια πρόσθετη διδακτική στήριξη γίνεται μέσα
στο Σχολείο σε όσους μαθητές έχουν ανάγκη.
Αποσύνδεση του Λυκείου από το Πανεπιστήμιο. Η δυνατότητα επιλογής
πολλών μαθημάτων όμως μέσα στο Σχολείο λειτουργεί στην πράξη με
εξαιρετική δυσκολία και ιδιαίτερα σε μικρές σχολικές μονάδες, με
αποτέλεσμα να δημιουργούνται Δημόσια σχολεία διαφορετικών ταχυτήτων και
δυνατοτήτων επιλογής. Σήμερα π.χ. το γραμμικό και ελεύθερο σχέδιο που
είναι μάθημα επιλογής σε ελάχιστα περιφερειακά σχολεία διδάσκεται. Έτσι
στην πλειοψηφία τους οι μαθητές των περιφερειακών σχολείων σχεδόν
αποκλείονται από τη δυνατότητα σπουδών στην αρχιτεκτονική ή όπου αλλού
απαιτείται γραμμικό ή ελεύθερο σχέδιο.
Ο τίτλος επάρκειας στην δεύτερη γλώσσα δίνεται από το σχολείο και
αποτελεί έγκυρο και αναμφισβήτητο στοιχείο, όπου χρειαστεί.
Ας σταματήσει αυτός ο σκληρός ανταγωνισμός για τη εισαγωγή των μαθητών
στα Πανεπιστήμια. Η κάθε Σχολή ορίζει ελάχιστο βαθμολογικό όριο στα
μαθήματα που την ενδιαφέρουν και οι μαθητές που ικανοποιούν τις
προϋποθέσεις εγγράφονται σ΄ αυτή. Το απολυτήριο αποκτάται με
ενδοσχολικές εξετάσεις από κεντρική τράπεζα θεμάτων και καθιερώνεται
σύστημα ελέγχου και σταθερών κριτηρίων για την αξιοπιστία αξιολόγησης
των μαθητών στη Σχολική μονάδα.
Οποιαδήποτε προσπάθεια βελτίωσης του Εκπαιδευτικού συστήματος περνάει
κατ΄ ανάγκη από τους Εκπαιδευτικούς. Τίποτε δεν προχωρά ερήμην τους,
όσο αγαθές και αν είναι οι προθέσεις. Είναι απαραίτητη η εξαντλητική
συζήτηση με τους εκπροσώπους της Εκπαίδευσης, ώστε να υπάρξει η
στοιχειώδης συναίνεση στα σημεία που τα συντεχνιακά ανακλαστικά
προκαλούν σημαντικές δυσκολίες.
Ένα αναβαθμισμένο Εκπαιδευτικό σύστημα δεν μπορεί να υπηρετείται από
υποβαθμισμένους Εκπαιδευτικούς. Απαιτείται γενναία ηθική και οικονομική
αναβάθμιση των Εκπαιδευτικών.
Αξιοκρατία σε όλα τα επίπεδα και συνεχής επιμόρφωση στελεχών και
Εκπαιδευτικών. Η αξιολόγηση του Εκπαιδευτικού είναι απαραίτητο στοιχείο
για την ποιότητα του Δημόσιου Σχολείου, αλλά μόνο σε περιβάλλον
διαφάνειας και αξιοκρατίας στην επιλογή των στελεχών. Με τις σημερινές
συνθήκες στη συνείδηση του κάθε Εκπαιδευτικού αξιολόγηση σημαίνει
ομηρία σε ανθρώπους που εύκολα θεραπεύουν τις όποιες διοικητικές ή
Εκπαιδευτικές αδυναμίες τους , αρκεί να κάνουν την κατάλληλη κομματική
επιλογή.

xristos έγραψε:Το απολυτήριο αποκτάται με ενδοσχολικές εξετάσεις από κεντρική τράπεζα θεμάτων και καθιερώνεται σύστημα ελέγχου και σταθερών κριτηρίων για την αξιοπιστία αξιολόγησης των μαθητών στη Σχολική μονάδα.

Επιτέλους μια λογική φωνή σε τούτο τον τόπο! Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί το εκπαιδευτικό σύστημα προσπαθεί να πιάσει τον μαθητή αδιάβαστο; Ο ρόλος του φροντιστηρίου είναι απλός: σου διδάσκουν ακριβώς στο τι θα εξεταστείς και σου μετατρέπουν το ασαφές της σχολικής ύλης σε σαφώς οριοθετημένη γνώση. Θα ήταν πολύ έξυπνη λύση το να προ-καθορίσουμε μια απλή και κατανοητή ύλη διδασκαλίας και συγκεκριμένη βάση με θέματα εξετάσεων. Ότι είναι παγίδα για το σχολείο διδάσκεται ως SOS και σαφώς οριοθετημένη ύλη στο φροντιστήριο. Ας γνωρίζουν επιτέλους όλοι οι μαθητές ακριβώς σε τι θα εξεταστούν από το ίδιο το σχολείο και όχι από τα φροντιστήρια. Μα έτσι δεν θα γράψουν όλοι 20; Ναι! Όσοι μαθητές ενδιαφέρονται πραγματικά θα μπορούν να γράφουν άριστα χωρίς φροντιστήρια και ιδιαίτερα! Αν χρειαστεί να προστίθενται θέματα αυξημένης δυσκολίας τα οποία να απευθύνονται αποκλειστικά στους καλύτερους μαθητές αλλά και πάλι όχι στη λογική των "κρυφών" παγίδων ή ερωτήσεις "κρίσεως" που να πιάνει κρίση τον μαθητή. Και στα δύσκολα θέματα οι ερωτήσεις που πέφτουν να είναι αναμενόμενες και σαφώς οριοθετημένες όπως ακριβώς θα τις κατέγραφε στις σημειώσεις του ένα καλό φροντιστήριο. Ας παραδειγματιστούμε από θέματα εξετάσεων του Harvard, του MIT και των εξετάσεων USMLE της Αμερικής. Χαρακτηρίζονται από απλότητα και πρακτικότητα σε όλο της το μεγαλείο. Το επίπεδο δυσκολίας όταν είναι μεγάλο παραμένει σαφώς καθορισμένο χωρίς ανόητες «παγίδες» και ανούσια αποστήθιση λεπτομερειών.

Συμφωνώ λοιπόν Χρίστο μαζί σου σε γενικές γραμμές εκτός από ένα: λες ότι "είναι απαραίτητη η εξαντλητική συζήτηση με τους εκπροσώπους της Εκπαίδευσης" και εδώ θα προτείνω κάτι άλλο. Η συζήτηση με ανθρώπους που καθιερώθηκαν σε μόνιμες θέσεις και καρέκλες δεν θα καταλήξει πουθενά. Στα ανώτερα κλιμάκια η λογικά τεκμηριωμένη φωνή είναι τόσο σπάνια όσο το χρυσάφι. Πρέπει να πάρουμε εμείς το μέλλον στα χέρια μας. Το διαδίκτυο έχει μια φοβερή δύναμη που σε λίγο καιρό θα αποκαλυφθεί. Μέχρι σήμερα ότι λες Χρήστο είναι προσωπικές σου απόψεις. Έχεις μια δεξαμενή από εμπειρίες και ωραίες ιδέες που έχουν αξία αλλά παραμένουν προσωπικές σου απόψεις. Προτείνω να κομματιάζουμε τις ιδέες σου σε μικρά κομμάτια και να πολλαπλασιάζουμε την αξία τους με υπογραφές. Να αυτοοργανωθούμε δηλαδή και σε αυτό και να ασκήσουμε πολιτικές πιέσεις για υπαρκτές και υλοποιήσιμες λύσεις! Αν δεν το κάνουμε φοβάμαι ότι εδώ στο φόρουμ απλώς χάνουμε τον χρόνο μας. Και αν δεν το κάνουμε εμείς σήμερα φοβάμαι ότι κανείς δεν πρόκειται να ξεκινήσει μια τέτοια προσπάθεια για εμάς.

Θέλει το ΠΑΣΟΚ νέες πολιτικές προτάσεις βγαλμένες από τη βάση; Θα τις έχει! Το μόνο που χρειάζεται είναι λίγη τάξη στον τρόπο που θα αναδεικνύουμε ένα ένα τα θέματα. Δηλαδή φέρε προτάσεις συγκεκριμένες με μορφή περίληψη-ανάλυση-συμπεράσματα και πολλαπλασίασε την αξία της με πολλές υπογραφές. Θα σε παρακαλούσα λοιπόν αν θέλεις να γράψεις μία απλή νέα ιδέα ως πρόταση πχ «προκαθορισμένη βάση δεδομένων με θέματα εξετάσεων». Αλλά μόνο αυτό. Ένα ένα κομμάτι να αναλύεται, να σχολιάζεται και να στηρίζεται από τους υπόλοιπους. Με μορφή Περίληψης- Ανάλυσης -Συμπεράσματος μπορείς να αναλύσεις τα πλεονεκτήματα της νέας ιδέας και το τι ακριβώς προτείνεις. Πρέπει να έχουμε καταγράψει τα επιχειρήματά μας και να προσθέτουμε ο ένας στον άλλο ιδέες και επιχειρήματα ώστε να μπορέσουμε να ΑΝΑΣΤΡΕΨΟΥΜΕ ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΡΩΝ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΛΑΣΣΙΚΕΣ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ των "καρεκλοκένταυρων" της παιδείας. Εμείς όλοι θα σε υποστηρίξουμε και θα θέσουμε υπόψη πιθανές παραμέτρους προς συζήτηση και σχολιασμό ώστε να τα έχουμε λάβει όλα όλα υπόψιν μας. Μετά ως φόρουμ θα μαζέψουμε τέτοιες προτάσεις και θα ασκήσουμε συλλογικά πολιτικές πιέσεις για αλλαγή. Ισότιμη συμμετοχή, ισότιμη δημοκρατία και τεκμηριωμένη ανάδειξη όμορφων ιδεών! Δυστυχώς αν δεν το κάνουμε εμείς εδώ μέσα φοβάμαι οτι δεν θα γίνει από κανέναν άλλον για εμάς.

Αγαπητέ Χρήστο γεννάς όμορφες ιδέες και δεν θέλω να γράψω εγώ τις προτάσεις σου για να μην οικειοποιηθώ τις όμορφες ιδέες σου. Αν δεν έχεις χρόνο όμως είμαι διαθέσιμος για να ξεκινήσουμε από βδομάδα να γράψουμε κάποιο ή κάποια κείμενα μαζί. Ας μην ξαναπέσουμε όμως στην ίδια παγίδα και ας μην προτείνουμε κατευθείαν ολοκληρωμένα «πακέτα» λύσεων γιατί θα την πατήσουμε. Επίσης ας μην προτείνουμε συμβούλια και διαβούλια των "ειδικών" διότι θα μας έρθει ένα τελικό πακέτο με χρήσιμες και άχρηστες προτάσεις συλλήβδην, θα μας ρωτήσουν απλώς αν μας αρέσει ή όχι και θα έχουμε τελικά μια επανάληψη της μεταρρύθμισης Αρσένη: πολλά καλά και πολλά κακά σε ένα τσουβάλι, σε ένα πακέτο. Η μεγαλύτερη παγίδα είναι οι λύσεις "πακέτα". Πρέπει να προσέξουμε να αποφύγουμε τα «πακέτα» από όλη την πολιτική ζωή και να αναλύουμε σιγά σιγά κάθε βήμα. Εδώ στο e-pasok προτείνω να κατατίθενται οι προτάσεις σε κομμάτια και μόνο τα καθολικώς αποδεκτά κομμάτια να προχωρούν. Τα άλλα να επανεξετάζονται, να τροποποιούνται και να επανέρχονται προς ψήφιση και στήριξη από τον κόσμο. Ακόμα και στη περίπτωση που κόσμος δεν είναι έτοιμος να αντιληφθεί ή να πεισθεί με τον τρόπο που τα λέμε πρέπει να επαναδιατυπώνουμε. Δεν έχει νόημα να προσπαθούμε να επιβάλλουμε την άποψη μας και πρέπει να επιμένουμε να ενημερώνουμε τον κόσμο για πράγματα που ίσως δεν έχει δει και δεν έχει σκεφθεί. Από αυτό το φόρουμ πρέπει να εκπαιδεύουμε όλους να είναι σε θέση να αντιλαμβάνονταιται και να συζητούν το συμφέρον τους και όχι να περιμένουν έτοιμες λύσεις από «ψηλά». Θα πρότεινα να φέρουμε αυτή την νέα κουλτούρα στην άσκηση της πολιτικής στον τόπο. Έχουμε πλέον την τεχνολογία για να το κάνουμε.

Επίσης μην ξεχνάμε ότι η διαπλοκή δεν είναι ένας πύραυλος που μας έρχεται από το διάστημα αλλά βρίσκεται μέσα μας και σε όλα τα κύτταρα της καθημερινής ζωής: μέσα στους απλούς καθηγητές, στους γονείς, στους υπαλλήλους και στα ανώτερα κλιμάκια. Πρέπει λοιπόν πέρα από τις διαπιστώσεις να καταλήξουμε σε συμπεράσματα που να συμφωνούμε όλοι αλλά να ακολουθούμε κανόνες που θα μας προστατεύουν από τους ίδιους μας τους εαυτούς. Η μόνη μας ελπίδα για να πολεμήσουμε την διαπλοκή στη ρίζα της είναι η πλήρης διαφάνεια και η σταδιακή (βήμα - βήμα) ανάπτυξη επιχειρημάτων για να τα κατανοούν οι πάντες !!


ΥΓ. Βρήκα τη λύση γιατί κόβονται οι σειρές και φαίνονται σαν "ποίημα". Γράφεις κείμενο κάπου αλλού πχ στο word και μετά το μεταφέρεις στο φόρουμ. Εδώ στο πεδίο εισαγωγής του κειμένου πάνω δεξιά υπάρχει ένα κουμπάκι που συμβολίζεται με Α/Α . Πριν κάνεις επικόλληση μπορείς να πατήσεις το κουμπάκι αυτό, να κάνεις επικόλληση του κειμένου και μετά να ξαναπατήσεις το κουμπάκι για να κλείσει. Αντί για αποστολή πάτησε Preview για να δεις αν όντως δεν κόπηκαν οι σειρές και μετά πάτα "Αποστολή". Θα προσπαθήσω να αναρτήσω αναλυτικές οδηγίες.

Αγαπητέ Παναγιώτη
Αν θέλεις μπορείς να χρησιμοποίήσεις τις προτάσεις μου και να τις δώσεις με την κατάλληλη δομή , όπως τις φαντάζεσαι εσύ , ώστε να μπορούν να μπούν σε ψηφοφορία. Είναι φαντάζομαι απλές λογικές σκέψεις , που πολλοί άνθρωποι πριν απο μένα σίγουρα έχουν διατυπώσει. Δεν με ενδιαφέρει η δόξα της πατρότητάς τους παρά μόνο, αν θα μπορούσα και εγώ να συνεισφέρω σε ένα γόνιμο διάλογο με χειροπιαστά αποτελέσματα , που θα μπορούσαν , στο ελάχιστο έστω, να βελτιώσουν τις θέσεις αλλά και την αποτελεσματικότητα του κινήματός μας απέναντι στην κοινωνία. Η κατάθεση των αγωνιών και των σκέψεών μου σε καμμία περίπτωση δεν αποζητά εύσημα απο τους αναγνώστες τους, αλλά περισσότερες και όσο το δυνατόν δυνατότερες φωνές, μήπως και αλλάξουμε κάτι. Ελεύθερη λοιπόν η οικιοποίησή τους , ελεύθερη η επεξεργασία τους , αρκεί να φτάσουμε σε αποτελέσματα...

θα θελα και εγώ να συνεισφέρω στον προβληματισμό αυτό παραθέτοντας ορισμένες σκέψεις.Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω πολλές ελπίδες από όποια προσπάθεια γίνεται γιατί συνήθως υποκρύπτει την ιδιοτέλεια των εμπνευστών της.Ελπίζω το φόρουμ αυτό να με διαψεύσει και να πετύχει.Συνεχίζω λοιπόν βλέποντας θετικά και αισιόδοξα το φόρουμ στην κατάθεση κάποιων σκέψεων.
Το πρόβλημα με την ελληνική εκπαίδευση γεννιέται από το γεγονός ότι οι εμπλεκόμενοι μ'αυτήν,νηπιαγωγοί,δάσκαλοι,καθηγητές και μαθητές δεν συμμετέχουν με κανένα τρόπο στην διαμόρφωση της.Εφαρμόζουν πάντα εντολές άνωθεν από "ειδικούς" που στην καλύτερη των περιπτώσεων έχουν να πατήσουν σε σχολείο από τότε που ήταν αυτοί μαθητές.Ξεκομμένοι έτσι από την εκπαιδευτική πραγματικότητα είναι δύσκολο να βρούν και να δώσουν λύσεις.Ακόμη και οι όποιοι σύμβουλοι τους δεν είναι άλλοι από παλιά κομματικά στελέχη που βέβαια το μόνο που δεν τους ενδιαφέρει είναι η εκπαίδευση αλλά διαγκωνίζονται για την σταθεροποίηση τους στις θέσεις εξουσίας.τα αποτελέσματα τα βλέπουμε όλοι μας.Η λύση λοιπόν ή μάλλον για να είμαι ακριβής ένα κομμάτι της θα ήταν η δεξαμενή εμπειρίας και γνώσεων όλων των εκπαιδευτικών αλλά και των μαθητών που πρέπει και αυτοί να μας πουν τα δικά τους θέλω.Για να δώσω ένα παράδειγμα για το τι γίνεται σήμερα θα αναφερθώ στα περίφημα νέα βιβλία.Ενώ έπρεπε να περάσουν ένα στάδιο έρευνας και προσαρμογής στα πρότυπα σχολεία (μόνο κατ' όνομα δυστυχώς) και στην συνέχεια αφού αξιολογηθούν και από τους εκπ/κους να διορθωθουν ώστε να μπούν στο σύνολο των σχολείων εδώ έγινε το επιστημονικώς απρόσμενο,μοιράστηκαν σ'ολόκληρη την χώρα και μετά έτρεχαν να τα διορθώσουν.Φανταστείτε ότι οι εκπαιδευτικοί επιμορφώθηκαν (ή καλύτερα παραμορφώθηκαν) τον Νοέμβριο-Δεκέμβριο από ασχέτους βέβαια.
Συγνώμη για την ιστορική διαδρομή αλλά προτείνω όπως βλέπετε δια του αρνητικού παραδείγματος.
Όσο αφορά την ουσία της εκπαίδευσης και τις όποιας μεταρρύθμισης καλό θα είναι να μην βάζουμε καλούπια για το που πρέπει να φτάσει η γνώση των παιδιων κλπ γιατί α) τόσα χρόνια καθορίζονταν η οροφή της γνώσης και προσαρμόζονταν προς τα κάτω απαγορεύοντας στους μαθητές να μαθαίνουν.β)κανένας μαθητής με επίπεδο άνω του μετρίου εξαιτίας αυτών των καλουπιών γνώσης δεν ευτύχησε να προοδεύσει γιατί χάνονταν μέσα στην βαρετή επανάληψη και χωρίς γνωστική πρόκληση, των μαθημάτων.
Όχι λοιπόν σε καλούπια.Ναι στο ανοιχτό σχολείο της γνώσης και στην πρόκληση της γνωστικής εμπειρίας.Πως θα γίνει αυτό είναι "απλό" αρκεί να το θέλουμε.Υπάρχει διεθνής εμπειρία υπάρχουν και ειδικοί με γνώσεις τεράστιες.Υπάρχουν τέλος και οι εκπαιδευτικοί της πράξης που μπορούν και που βέβαια αυτοί τελικά θα κληθούν, να αλλάξουν τα πάντα στο σχολείο.Τέλος η πολιτεία που πρέπει να ΣΥΝΤΟΝΙΣΕΙ όχι να υποκαταστήσει τα διάφορα μέρη.Έτσι με σταδιακά βήματα και όχι με σπασμωδικές κινήσεις ξεκινώντας από το νηπιαγωγείο και συνεχίζοντας προς τα επάνω θα καταφέρουμε αργά μεν αλλά σίγουρα να διορθώσουμε την παιδεία μας.Παράλληλα βέβαια θα εξελίσσονται και αλλαγές στην κάθε βαθμίδα με τελική κατάληξη τα συμπεράσματα που θα προκείπτουν από το "μεταρρυθμιστικό κύμα".Ενοείται ότι το Λύκειο πρέπει να πάψει να είναι εξεταστικό κέντρο.Υπάρχει Διεθνήες εμπειρία δεν θα ανακαλύψουμε την Αμερική,ο καθένας με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστηκά του και δεξιότητες να κατευθύνεται σε αντίστοιχες σπουδές και όχι επειδή μια μέρα δεν έγραψε καλά να υποφέρει όλη την υπόλοιπη ζωή του.Φανταστείτε πόσο ευτυχισμένοι και τελικά πετυχημένοι θα ήταν όλοι αν ακολουθούσαν τον πραγματικά δικό τους δρόμο;Αυτά για να μην κουράζω και θα επανέλθω με νέες προτάσεις.

Διαφωνώ με την φιλοσοφία του Χρήστου και στρέφομαι προς την θέση του Thepos
θέτω ένα κείμενο από το Blog μου
Διάλογος για την Κοινωνία


Δεκέμβριος 3, 2007


ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ, ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΓΝΩΣΗ: ΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΘΕΛΚΤΙΚΗ, ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ

---

Αγαπητέ karamhtsa πως φαίνεται πως δεν ζεις μέσα στα δρώμενα της παιδείας αυτή την στιγμή! Μας προτείνεις:
“Αντικατάσταση των εξετάσεων - διαγωνισμάτων από ελεύθερες μελέτες ανάλυσης και σύνθεσης πάνω στο γνωστικό αντικείμενο, που παρουσιάζουν οι μαθητές στους συμμαθητές του, πιθανόν και σε μεγαλύτερο κοινό. Κριτική συζήτηση και αξιολόγηση των μελετών και από τους ίδιους τους μαθητέ»
Μα αυτό είδη έχει εφαρμοστεί επί μεταρρύθμισης Αρσένη και έχει αποτύχει. Κάθε φορά δεν είναι αρκετό να υπάρχουν καλές προθέσεις αλλά πρέπει να εξετάσουμε και κατά πόσο αντέχει το κάθε σύστημα στην πραγματικότητα της υπαρκτής ζωής και όχι μόνο στην θεωρία.
Δόθηκαν εργασίες λοιπόν σε όλους και για φαντάσου ποιανού η εργασία ήταν η καλύτερη; Εκείνου φυσικά που είχε μπαμπά εκπαιδευτικό ή μορφωμένο τέλος πάντων, και εκείνου που άντεχε το πορτοφόλι του να πληρώσει κάποιο φοιτητή ή εκπαιδευτικό να του ετοιμάσει την εργασία. Το σύστημα λοιπόν ήταν καλό αλλά δεν άντεξε στην ελληνική πραγματικότητα. Έγινε ακριβώς αυτό που μας λες ότι δεν θα ήθελες να γίνει:
“Θα πρέπει το σχολείο να παύσει να είναι κρεατομηχανή ευαίσθητων παιδικών ψυχών που αποβλέπει στον διαχωρισμό των οικονομικά πιο εκμεταλλεύσιμων”
Όποιος είχε λοιπόν χρήματα είχε και καλή εργασία να παρουσιάσει. Δεν θέλουμε όμως εμείς αυτή την παιδία για τα παιδιά μας. Η καλύτερη προσέγγιση έγινε από τον Χρήστο σε συνδυασμό λίγο με τον θέπο. Επειδή όμως ο Χρήστος δεν μας τα παρουσίασε αναλυτικά είπε μόνο τα συμπεράσματα δεν φάνηκε το πως ακριβώς έχουν τα πράγματα. Βλέπετε τώρα γιατί επιμένει ο Παναγιώτης ότι πρέπει να γίνεται ανάλυση βήμα-βήμα για να μην αναφέρουμε απλά τις απόψεις μας αλλά και να μπορούμε να τις αποδεικνύουμε. Ψάχνουμε λύσεις καινοτόμες αλλά και ΒΙΩΣΙΜΕΣ!
Αν δεν τα καταφέρει ο Χρήστος να επανέλθει με βήμα-βήμα ανάλυση θα προσπαθήσω να το κάνω εγώ μόλις έχω χρόνο γιατί αυτά που μας είπε είναι σημαντικά αλλά δεν φαίνονται με την πρώτη ματιά.

Αγαπητή Ελένη θα παρακαλούσα οι διαφωνίες σου να είναι κόσμιες.
Η ταύτιση με την μεταρρύθμιση Αρσένη είναι ατυχής και εν ολίγοις αβάσιμη.
Πρώτα απ' όλα δεν υφίσταται ζητούμενο βαθμολόγησης για τις μελέτες,
Κατά δεύτερο λόγο ο αντογραφέας στην παρουσίαση χωλαίνει ... παρουσίαση επί Αρσένη δεν υπήρξε.
Τρίτο : το παιδί του εκπαιδευτικού ή το παιδί που κάνει φροντιστήριο σε εκπαιδευτικό πάλι θα ξεχωρίζει και ποιό εύκολα.
Το σύστημα Αρσένη δεν πέτυχε διότι εισήγαγε περίπου 80 μαθήματα !!!! .
Στο κάτω - κάτω εάν το μόνο πρόβλημά σου είναι η μελέτη να την καταργήσουμε και αυτή.

Θα πρέπει να ανοίξετε το μυαλό σας έξω από το σύστημα, να εννοήσετε την εκπαίδευση ως διαδικασία αντίληψης και γνώσης και όχι ως προθάλαμο της αγοράς εργασίας. Δυστυχώς οι νεότερες γενιές έχουν γαλουχηθεί πλήρως από την λογική του κέρδους, της παραγωγικότητας, της υποταγής στα δεδομένα του συστήματος.
Εάν θέλεις να το εννοήσεις καλύτερα διάβασε μια ομιλία που έδωσε ο ΓΑΠ τελευταία και θα αντιληφθείς για τι περίπου μιλάμε. Το να θέλεις να εμφανίζεσαι συστημική ως η κ. Αννούλα δεν προσφέρει τίποτα.
Πρέπει να καταλάβετε ότι το σύστημα αυτό δεν υφίσταται κατά τύχη, οργανώθηκε εσκεμμένα για να παράγει ηλίθιους εργάτες και "επιστήμονες".
Εάν σας βολεύει πάρτε το, εμένα και πολλούς άλλους ΟΧΙ.

Επανέρχομαι με προτάσεις και περιτό να πω ότι συμφωνώ με πολλά από τα προηγούμενα:
α) σκοπός του σχολείου είναι η διαμόρφωση του χαρακτήρα των μαθητών η κοινωνικοποίηση τους και η απόκτηση των απαραίτητων γνώσεων.
αυτό επιτυνχάνεται με:
α1)δημιουργία σχολείου γονέων
α2)συνεχής επιμόρφωση των εκπαιδευτικών
α3)ανάδειξη των εκπαιδευτικών και του έργου τους εμπλέκοντας τους με την κοινωνία σε θέματα επιμόρφωσης και πολιτισμού.για να μπορεί με το κύρος του να προωθήση την εκπαιδευτική διαδικασία
α4)μισθολογική άνοδο(τουλάχιστον όσο των καθαριστριών του υπουργείου οικονομικών ή τους φύλακες του που έχουν σχεδόν διπλάσιους μισθούς-μελαγχολεί κανείς όταν το σκέφτεται)
β)εκπαιδευτική διαδικασία
β1)αλλαγή τρόπου διδασκαλίας και εγχειριδίων με προώθηση της αυτενέργειας των παιδιών(που επιστημονικά είναι η μόνη που αποδίδει τα μέγιστα).Τα παιδιά μέσα από "γεγονότα" ωθούνται σε παρατηρήσεις και συμπεράσματα που αξιοποιούνται ως βάση για την απόκτηση γνώσεων που ως βιωματικές θα είναι και πιο στέρεες.
β2)αξιολόγηση του έργου τους θα γίνεται μέσα από την "ενασχόληση και ανάπτυξη" "αγνώστου" θέματος όχι όμως σε προσωπικό επίπεδο αλλά σε επίπεδο τάξης που θα παρουσιάζεται σε ευρύτερο κοινό πάντα όμως σε ώρες μαθήματος και όχι στο σπίτι.Εννοείτε ότι ανάλογα με την τάξη θα αυξάνονται οι δυσκολίες.Ίσως και ευρύτερες παρουσιάσεις στα πλαίσια κάποιου "ευρύτερου διαγωνισμού σχολείων"
β3)Αλλαγή του ωρολόγιου προγράμματος με κατάργηση μαθημάτων όπως τα Θρησκευτικά και προσαρμογή του στα νέα δεδομένα.
β4)Η μεταπίδηση στην επόμενη τάξη να μην αποτελή "άγνωστη χώρα" αλλά η φυσική συνέχεια της προηγούμενης με αξιοποίηση της μέχρι τούδε εμπειρίας και συνέχιση των θεμάτων που είχαν αναπτυχθεί εμπλουτισμένα κατά τι.
γ)κτηριακή αναβάθμιση των σχολείων και των αιθουσών διδασκαλίας
δ)υλικοτεχνική υποδομή-εξοπλισμός με 4-5 υπολογιστές σε κάθε τάξη-πίνακες (ηλεκτρονικούς) αφής αντί για την κιμωλία που ξεπεράστηκε
ε) πραγματικά εργαστήρια στα σχολεία για το μάθημα της φυσικής και χημείας αλλά και χώρους πολλαπλής χρήσης για τα υπόλοιπα εργαστήρια(θεατρικό κλπ).
στ)σύνδεση του σχολείου με την κοινωνία μέσα από προγράμματα επιμορφωτικά ή πολιτισμού και με ταυτόχρονη χρήση χώρων και υποδομών για να είναι ένα ζωντανό κύτταρο όλη την ημέρα και να αποτελέση στην συνείδηση όλων τον τοπικό φάρο.
ζ)ενδυνάμωση των ελληνικών σπουδών-γλώσσα,πολιτισμό,ιστορία,τοπικά στοιχεία,πανίδα και χλωρίδα του τόπου-χωρίς ακρότητες αλλά και χωρίς φόβους και αποκλεισμούς-ώστε να δημιουργήσουμε πολίτες που θα αγαπούν τον τόπο τους και θα σέβονται την φύση.
προσπάθησα να κωδικοποιήσω ορισμένες γενικές, για κάθε επίπεδο,προτάσεις για να μπορεί να γίνει κριτική αποδοχή ή απόρριψη αλλά και συμπλήρωση

Αγαπητέ thepo
Για ΄μένα το εκπαιδευτικό σύστημα χρήζει εκ βάθρων αναθεώρησης.
Μοναδικοί σκοποί του πρέπει να είναι η γνώση και η ελεύθερη σκέψη.
Πρέπει δηλ. να κινηθούμε σε ένα σχολείο που θα μεταδίδει θετικά - θελκτικά μηνύματα προς τους μαθητές.
Η διαδικασία αξιολόγησης, όπως την εννοούμε σήμερα, πρέπει να καταργηθεί.
Αυτό που πρέπει να κάνει ένα σχολείο είναι να ωθεί τον μαθητή στην γνώση, να του υποδεικνύει στην χρησιμότητα και στην χρηστική της αξία.
Κυριότερο όμως από αυτό είναι να διδάσκει τον μαθητή μία μόλις διαδικασία: που βρίσκεται η γνώση, πως την προσεγγίζω και την κάνω κτήμα μου - πως αναλύω τα δεδομένα της γνώσης - πως συνθέτω άποψη επί της γνώσης και του περιεχομένου της.
Είναι το σχολείο των ελεύθερα σκεπτόμενων ανθρώπων, των σκεπτόμενων μαθητών και όχι των μαθητών ρομπότ, των έτοιμων για την παραγωγική εκμετάλλευσή τους.
Ο μαθητής δεν μπορεί να είναι μόνο αποδέκτης, δεν πρέπει να είναι σχεδόν καθόλου αποδέκτης: της εξουσίας του καθηγητή, της εξουσίας του συστήματος, της εξουσίας της οικονομίας ... .
Πρέπει ο ίδιος να ωθείται ώστε να γνωρίσει τον κόσμο, να τον αντιληφθεί μέσα από τα δικά του μάτια, να συνθέσει άποψη και εν τέλει με μία ανοικτή δημοκρατική διαδικασία και ένα διάλογο με τους "ομοίους" του να καταλήξει σε συνθέσεις θέσεων, απόψεων, προτάσεων.
Αυτή είναι για μένα η ουσιαστική διαδικασία παιδείας και κοινωνικοποίησης, αυτό σημαίνει δημοκρατικό και ουσιαστικό εκπαιδευτικό σύστημα γνώσης.
Ο καθηγητής απλά επικουρεί, δίνει τις πηγές, τις κατευθύνσεις για την έρευνα και συμπληρώνει με την γνώμη του, μετέχοντας ισότιμα στην διαδικασία.
Θα φέρω ένα παράδειγμα από την ιστορία της Στ' Δημοτικού .
Ο καθηγητής ρωτάει ή αναθέτει σε κάθε μαθητή ένα κομμάτι, ένα θέμα : Ο Κωστάκης να βρεί για το "κρυφό σχολειό, αν υπήρχε ή όχι" , η Μαρία " για την Μικρασιατική Καταστροφή και τα γεγονότα της Σμύρνης" κ.ο.κ.
Ο καθηγητής αναφέρει ποιές είναι οι ιστορικές πηγές και που θα ανατρέξει ο μαθητής για να τις βρεί και ορίζει ή συναποφασίζει ότι την άλλη εβδομάδα το μάθημα της ιστορίας θα είναι π.χ. το κρυφό σχολειό, ώστε να προετοιμαστούν και οι υπόλοιποι.
Ο μαθητής που έχει αναλάβει την έρευνα παρουσιάζει στους υπόλοιπους όσα βρήκε και έγγαψε (μαθαίνει έτσι να αναλύει, να συνθέτει και να "διδάσκει").
Ακολουθεί διαλογική συζήτηση και παράθεση τυχόν άλλων απόψεων, θέσεων και πηγών ... . Στο τέλος, εάν είναι δυνατόν, οι μαθητές ψηφίζουν και αποφασίζουν επί των θεμάτων που τέθηκαν, κρίνοντας οι ίδιοι και για την ποιότητα της έρευνας (όχι πολιτικά, αλλά τεχνικά).
Την άλλη εβδομάδα το θέμα αλλάζει κ.ο.κ.
Προκύπτουν μαθητές - σκεπτόμενοι ελεύθεροι άνθρωποι.
Αυτό για μένα αποτελεί μαι δημοκρατική κοινωνία σχολείου.
Αυτό που αξιολογεί ο καθηγητής (αν πρέπει τελικά να αξιολογήσει) είναι η γενική εικόνα του μαθητή, το πόσο συμμετέχει συνολικά και όχι η στειρότητα του ψιττακισμού και τούτο λαμβάνοντας υπόψη και την γνώμη των υπολοίπων μαθητών για τον συμμαθητή τους.
Ετσι χτίζεται μια πραγματική εκπαίδευση - παιδεία, ένα σχολείο σκέψης και δημιουργίας.

Αγαπητοί φίλοι,

ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΤΙ ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΕ; Θα ήθελα να επισημάνω ότι σκοπός του φόρουμ είναι να κάνουμε ένα εργαστήριο διαλόγου εστιάζοντας σε συγκεκριμένα προβλήματα και προτείνοντας συγκεκριμένες λύσεις. Πχ μέχρι τώρα έχετε θέσει ενδιαφέροντα προβλήματα και μερικές λύσεις αλλά δεν ξεκίνησε αναλυτική συζήτηση επί συγκεκριμένων προτάσεων επίλυσης. Αυτό αναιρεί τον σκοπό λειτουργίας του φόρουμ. Για παράδειγμα αν ήσασταν υπουργοί Παιδείας κύριοι τι θα κάνατε αύριο το πρωί; Το ότι το σύστημα «οργανώθηκε εσκεμμένα για να παράγει ηλίθιους εργάτες και "επιστήμονες"» αγαπητέ Καραμήτσα το διαβάζουμε στο προεκλογικό πρόγραμμα του ΚΚΕ και δεν έχω κανένα λόγο να διαφωνήσω. Το ότι ο καθηγητής πρέπει απλώς να επικουρεί να δίνει τις πηγές και κατευθύνσεις για την έρευνα είναι μια «καραμέλα» που πιπιλίζεται πολύ τα τελευταία χρόνια και στην πράξη ο καθένας εννοεί τα δικά του. Οι γενικόλογες διαλέξεις περί «αυτενέργειας» και «ανοιχτής συμμετοχής» είναι πολύ της μόδας και με τέτοιες διαλέξεις οδηγείται το Ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα κατά τεκμήριο στην κατηφόρα. Μην ξεχνάμε ότι ένα τέτοιο σχολείο «ουσιαστικής γνώσης» μας υπόσχεται μέχρι τώρα γενικόλογα η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Μέχρι σήμερα περιμένω από κάποιον να ακούσω συγκεκριμένες προτάσεις. Εμείς τι κάνουμε εδώ μέσα; Αν εμείς που προερχόμαστε από τη βάση μιλάμε τόσο γενικόλογα τότε τι μας φταίνε οι πολιτικοί; Διότι είναι εύκολο σε πέντε λεπτά να γράψω ένα κείμενο και να κατηγορήσω το κακό το σύστημα κλπ. Θέλω να ακούσω τι θα κάνατε εσείς αν ήσασταν σήμερα στο Υπουργείο Παιδείας; Πως θα υλοποιούσατε τις ιδέες σας; Ποιές συγκεκριμένες οδηγίες θα δίνατε στους καθηγητές; Ποιά συγκεκριμένη αλλαγή θα προτείνατε για τα σχολικά εγχειρίδια; Το λέω αυτό διότι το σχολικό βιβλίο χημείας ήδη είναι γραμμένο με τη λογική να «ανακαλύψεις» τη γνώση και σου αναφέρει διάφορα ιστορικά στοιχεία, σου προτείνει να κάνεις πειράματα κλπ. Αντίθετα το εξωσχολικό βοήθημα σε ξεστραβώνει και σου μαθαίνει με συγκεκριμένους ορισμούς τι είναι οξείδωση, πως γίνονται οι χημικές αντιδράσεις και με ποια μεθοδολογία να λύνεις ασκήσεις. Ήταν τόσο καλό το εξωσχολικό βοήθημα του Λυκείου που το είχα μαζί μου στα πρώτα πανεπιστημιακά εργαστήρια χημείας. Αυτό που θα πρότεινα λοιπόν ως πρώτο βήμα αύριο το πρωί να ενσωματωθεί στο σχολείο το εξωσχολικό βοήθημα που κατά τεκμήριο θεωρείται καλύτερο στο είδος του και μετά οποιαδήποτε άλλη αλλαγή.

ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΛΥΣΕΙΣ «ΠΑΚΕΤΑ». Δεν μπορεί να γίνει γόνιμος διάλογος αν εδώ στο φόρουμ προτείνει ο καθένας ένα δικό του ενιαίο πακέτο μεταρρύθμισης σε ένα κείμενο με δεκάδες θεματικούς πυρήνες. Καταλαβαίνω ότι έτσι μας έχει μάθει να συζητάμε ο σημερινός πολιτικός πολιτισμός. Καταλαβαίνω ότι έχετε ήδη κάνει πολλές σκέψεις στο μυαλό σας αλλά για να συμμετέχουμε και οι υπόλοιποι θα σας παρακαλούσα να παίρνουμε ένα- ένα τα θέματα προς συζήτηση λέγοντας πρώτα εμείς οι ίδιοι εκτός από τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της ιδέας που προτείνουμε. Μην ξεχνάμε και την πρακτικότητα της εφαρμογής. Θα ήθελα λοιπόν να ανοίξουν ένα ένα καινούρια τόπικ πχ για τα σχολικά εγχειρίδια και να ξεκινήσει ένα εργαστήριο διαλόγου ειδικά για κάθε θέμα. Μόνο έτσι θα μπορεί να συμμετέχει και υπόλοιπος κόσμος. Είναι ακόμα αρχή αλλά πιστεύω ότι μπορούμε να βάλουμε μια τάξη στη κουβέντα.
Ευχαριστώ όλους για την κατανόηση.

Σύντροφοι όποιος έχει τις όποιες ιδέες για τον καλύτερο συντονισμό της κουβέντας ας τις πει και εγώ τουλάχιστον,αλλά θέλω να πιστεύω και οι υπόλοιποι θα συμφωνήσουμε.Έτσι κι αλλιώς εδώ δεν κάνουμε προεκλογικές εξαγγελίες αλλά συζητάμε, χωρίς όποιεσδήποτε ωφελιμιστικές προυποθέσεις, ανοιχτά.Θά θελα όμως να επισημάνω ότι είναι δύσκολο να μπούμε σε πολύ εξειδικευμένα θέματα,όπως τα βιβλία αλλά θα ήταν πιο εύκολο μια γενική προσέγγιση στο θέμα,γιατί ποιος θυμάται όλα τα βιβλία έτσι ώστε να τα προσεγγίσει κριτικά.Αν πάντως Παναγιώτη έχεις κάτι πιο συγκεκριμένο κατά νου είμαι έτοιμος να το ακούσω.

Έρχομαι να συμπληρώσω το προηγούμενο κείμενό μου γιατί ίσως λέγοντας γενικές ιδέες όπως αυτενέργεια κλπ να μην έγινα κατανοητός.Θα ήθελα λοιπόν να εξηγήσω αν και περίμενα ότι όλα αυτά που θα λέγαμε, τα γενικά, θα τα επιμερίζαμε σε μικρότερες κατηγορίες για να αναλυθούν(πρόταση).Έρχομαι λοιπόν στην αυτενέργεια με ένα μικρό παράδειγμα για να γίνω κατανοητός.Ξέρουμε ότι τα μικρά παιδιά πχ αγαπούν πιο πολύ το παιχνίδι και τα ζώα.Έτσι λοιπόν μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε σαν στοιχεία "αφόρμισης" για την παραγωγή της γνώσης.Παράδειγμα:θέλουμε να διδάξουμε στα παιδιά της Στ΄τάξεως για τα αέρια και την συμπεριφορά τους-θερμά και κρύα ρεύματα κλπ-τι κάνουμε λοιπόν,τους δίνουμε να κατασκευάσουν απλούς μικρούς χαρταετούς και προσπαθούν να βρούν λύσεις για να πετάξουν όσο το δυνατόν ψηλότερα.Φαντάζεστε ότι μετά από αυτήν την εμπειρία δεν θα μπορέσουν να εξαγάγουν συμπεράσματα για τα αέρια την αεροδυναμική αλλά και για θέματα όπως η άνωση, η βαρύτητα,η μάζα και το βάρος των υλικών αλλά και ταυτόχρονα(διαθεματική προσέγγιση) να καταγράψουν τις εμπειρίες τους (μάθημα γλώσσας) αλλά και να της συζητήσουν να σχεδιάσουν τα διάφορα στάδια με εικόνες(αισθητική αγωγή) αλλά και ίσως να ανακαλύψουν τα μέρη εκείνα του τόπου τους που τους ευνοούν στο πέταμα του αετού(τοπική ιστορία και τοπογραφία-μελέτη περιβάλλοντος).Ίσως κάποιος πιο ειδικός από εμένα να μπορούσε να πει πολύ περισσότερα αλλά αυτά είναι επιμένω μέρος μιας πιο εξειδικευμένης συζήτησης που ίσως δεν μπορούμε εδώ να κάνουμε.

Πρώτα απ΄όλα Παναγιώτη, εξακολουθείς να έχεις την αυτή αντίληψη "διαλόγου" που είχες και στην αρχή της "γνωριμίας" μας.
Διάλογος με αναιτιολόγητους αφορισμούς δεν γίνεται (όπως π.χ. το "κατηφόρα" που χρεώνεις σε κάτι που δεν έχει εφαρμοστεί ... ".

Πρέπει πρώτα από όλα να αντιληφθούμε και να έξετάσουμε το σχολείο του σήμερα, τι είναι, τι εξυπηρετεί, τι παράγει, ποιό σύστημα εφαρμόζει.
Εάν δεν καταλάβουμε τι συμβαίνει δεν μπορούμε και να το αναλύσουμε.

Εν συνεχεία πρέπει να αχθούμε σε ένα αποτέλεσμα συμπέρασμα για την φιλοσοφία του σχολείου και τους στόχους του, να θέσουμε αρχές και αξίες σύμφωνες με της φιλοσοφική θεώρηση και τους τεθέντες στόχους.

Με βάση την θεωρία στην οποία θα καταλήξουμε και τις αντίστοιχες, θα διατυπώσουμε και τις πολιτικές.

Δεν μπορούμε να πάμε σε πολιτικές πρακτικές, εάν δεν συμφωνήσουμε στα κεφαλαιώδη θεωρητικά ζητήματα.

Οι μπουρδολογίες της κ. Αννας περί εθνικού απολυτηρίου (εγώ είπα να το ονομάσουμε champion league απολυτήριο) και τα ζητήματα υλικοτεχνικής υποδομής δεν λύνουν τα προβλήματα. Η φιλοσοφία του συστήματος είναι εσφαλμένη, δεν παράγει μορφωμένους ανθρώπους - πολίτες και το βλέπουμε καθημερινά.

Να θέσω λοιπόν κάποια ερωτήματα :
Πρόκειται για σχολείο ισότητας;
Πρόκειται για σχολείο που ευνοεί την δημιουργία μαθητών πολλών ταχυτήτων;
Πρόκειται για σχολείο που αναδεικνύει τα ανθρώπινα ταλέντα ή τα καταπιέζει και τα θάβει;
Είναι "ταξική" η εκπαίδευση;
Η πρόσληψη αυτής της μορφής της γνώσης είναι ευχάριστη για τους μαθητές ;
Αφομοιώνεται η γνώση, γίνεται κτήμα του μαθητή ή παραμένει θέμα για τις εξετάσεις ;
Είναι το σχολείο εξεταστικό κέντρο;
Ο σχεδιασμός του συστήματος είναι να παράγει ολοκληρωμένους έλεύθερους ανθρώπους που να γνωρίζουν την διαδικασία μάθησης, ανάλυσης και σύνθεσης ή φροντιστήρια και ανθρώπους πειθαρχημένους με μοναδικό σκοπό την είσοδο στο σύστημα παραγωγής;
Ποιοί θεωρούνται "καλοί" μαθητές ;
Γιατί κάνουν καταλήψεις οι μαθητές ; θα συνέβαινε το ίδιο με ένα άλλο εκπαιδευτικό σύστημα ; με ποιό;
τι πρέπει να προσέξουμε ;

Ο ΓΑΠ έχει ήδη απαντήσει στα ανωτέρω, η κ. Αννα τα αγνοεί.

Θα συνέχίσω με επόμενο μήνυμα. Μέχρι τότε διαβάστε παρακαλώ τα κείμενά που παρέθεσα

Υπ' όψιν ότι αυτά τα γράφει ένας μαθητής - φυτό που τελείωσε με 20 παρά 1/χ διότι όπως του είπαν το 20 ακριβώς ήταν "ταμπού", ειδικά την εποχή εκείνη.

Το σύστημα σύντροφε karamitsa είναι έτσι δομημένο που να παράγει όχι μόνο ανελεύθερους ανθρώπους αλλά και συγκεκριμένης ποιότητας. Όμως το ότι εγώ εσύ και χιλιάδες άλλοι το αμφισβητούμε και προσπαθούμε να το κατεδαφίσουμε και όχι απλώς να το αλλάξουμε δείχνει από την μια πόσο δίκιο έχουμε αλλά και κάποια θετικά του μια και εξ'αιτίας του περάσαμε στην αντίδραση και στην δράση στην συνέχεια.Το λέω αυτό γιατί δεν θέλω να παρασυρθούμε σε προτάσεις που ενώ θα μοιάζουν θετικές θα δημιουργήσουν μια γλυκειά αποχαύνωση και έλειψη αντίδρασης,πως να αντιδράσης σε κάτι φαινομενικά καλό;Άρα,και συγνώμη για τα αυτονόητα, πρέπει να έχουν στο κέντρο τους οι όποιες αλλαγές τον μαθητή και το πως θα μπορεί να σκέφτεται και να ενεργεί ελεύθερα.Αυτό βέβαια προϋποθέτει δασκάλους ικανούς να το φέρουν σε πέρας άρα "εν αρχή είναι" η επιμόρφωση.Βέβαια προκύπτουν ορισμένα εύλογα ερωτήματα:
α)Πως ανελεύθερα μεγαλωμένοι άνθρωποι θα καθορίσουν το τι είναι ελευθερία;
β)είναι δυνατόν οι ίδιοι εκπ/κοί που μέχρι εχθές για χάρη του συστήματος καταπίεζαν τους μαθητές σήμερα να τους διδάσκουν την ελευθερία;
γ)Πόσο εύκολα η κοινωνία θα δεχτεί αλλαγές;(παραδείγματος χάρη η κατάργηση των θρησκευτικών της πρωινής προσευχής του εκκλησιασμού κλπ πόσο εύκολο είναι να γίνει από την μια μέρα ως την άλλη
δ)είναι εύκολο να δεχτεί ο γονιός, ο δάσκαλος, ο μεγαλύτερος την απαίτηση του νέου για ίση μεταχείριση, που θα του μαθαίνουν στο σχολείο πχ θα δέχεται ο πατέρας των έλεγχο των οικονομικών από τα μικρά του τα παιδιά ή όχι;
Θα μπορούσα να συνεχίσω με δεκάδες τέτοια ερωτήματα που δεν είναι ρητορικά αλλά θα προκείπτουν συνεχώς.
Η πρόταση μου λοιπόν για την παιδεία είναι να σχεδιαστεί μια πορεία που θα περιλαμβάνει όχι μόνο το σχολείο αλλά την κοινωνία και που τους πραγματικούς καρπούς της θα τους δρέψουν τα παιδιά μας ή τα παιδιά των παιδιών μας μετά από 20 και πλέον χρόνια όταν και εφ'όσον υπάρξει παράλληλος εκδημοκρατισμός της ίδιας της κοινωνίας.

Αγαπητέ Thepo συμμερίζομαι τις απόψεις σου, αλλά οι απαντήσεις είναι αυτονόητες πραγματικά:

Ολοι είμαστε μπολιασμένοι από το σύστημα, μπορούμε όμως να προσπαθήσουμε. Αλλωστε η πραγματική ελευθερία δεν προκύπτει από νόμους, Υ.Α. και Π.Δ. , αυτά δημιουργούν απλώς το πεδίο.
Ο καθηγητής αυτός που περιγράφεις έχει μάθει μόνο να υπακούει ... άρα θα υπακούσει και πάλι (θα έχει και λιγότερη εργασία).
Η πρόσευχή δεν με απασχολεί, ας γίνει δημοψήφισμα για το θέμα ή έστω όσοι θέλουν ας κάνουν προσευχή.
Ο έλεγχος στα οικονομικά της οικογένειας δεν ανήκει στις επιδιώξεις του σχολείου.

Σκέπτομαι ελεύθερα για εμένα σημαίνει : μαθαίνω που να ψάξω και έχω πρόσβαση στην κάθε άποψη. Μαθαίνω να αναλύω και συμπεραίνω ήτοι συνθέτω και κρίνω. Αυτό μου αρκεί. .... . Τα υπόλοιπα θα καταφέρω να τα εννοήσω στην συνέχεια.

Τα βιβλία π.χ. θα έπρεπε να είναι 5 απόψεις για ένα ιστορικό γεγονός και βιβλιογραφία - παραπομπές για ψάξιμο. Οχι βιβλίο μιας άποψης.
της φυσικής θα έπρεπε να εισαγάγει τον μαθητή στις έννοιες και να του δίνει με τον ίδιο τρόπο τιο έναυσμα να ψάξει και να κρίνει.
της λογοτεχνίας : ανάλυση των ρευμάτων και των απόψεων, κείμενα συγγραφέων της κάθε σχολής - παραπομπές στους λοιπούς, κριτική ανάλυση από τους μαθητές και παρουσίαση των ευρυμάτων (και κειμένων που βρήκαν) και των θέσεών τους.
της γυμναστικής : πρώτα από όλα ανάλυση της έννοιας του αθλητισμού ... ντόπινγκ, εμπορευματοποίηση, ανάλυση σωματότυπων κλπ. και μετά διδαχή των κανόνων αθλημάτων, τεχνικής κλπ.... .
των μαθηματικών : ακόμα και φιλοσοφία ... .
κ.ο.κ.
Βιβλία και διδασκαλία ανοικτή και όχι μονόχνωτη.

Φίλε Karamitsa συμφωνούμε απόλυτα και αυτό σημαίνει ότι αυτό το forum τουλαχιστον κατάφερε να ενώσει τις φωνές μας προς στην κοινή κατεύθυνση της αλλαγής του σχολείου.Όμως οφείλω να επισημάνω και συγνώμη που επανέρχομαι στο ότι οι αλλαγές αυτές πρέπει να έχουν και την σύμφωνη γνώμη της κοινωνίας,εκεί εμπίπτει και το παράδειγμα με την οικογένεια.Όσον αφορά τους εκπαιδευτικούς θα ήθελα να σημειώσω ότι δεν είναι μόνο θέμα υπακοής αλλά και θέλησης γιατί θα έχουμε το οξύμωρο σχήμα να διδάσκουνε την ελευθερία όντας ανελεύθεροι οι ίδιοι.Δεν θέλω να πω μ'αυτό ότι είναι αδύνατη τέτοια αλλαγή αλλά ούτε και τόσο απλή αλλά χρειάζεται χρόνο και άρα γενική αποδοχή.Πάντως αφού συμφωνούμε στον στόχο και στις γενικές αρχές ποια πιστεύεις ότι θα ήταν τα λογικά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση;(για να προχωρήσει και η συζήτηση)

Φίλε Thepo για να το θέσουμε στην κοινωνία πρέπει να το διαμορφώσουμε σε ένα βαθμό ολοκλήρωσης.
Είναι αδύνατο να συμφωνήσει κάποιος σε κάτι ατελές.
Χαίρομαι που ο ΓΑΠ έχει λάβει θέση αντίστοιχη. Είναι προφανές ότι το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας προβληματίζεται με την πορεία της εκπαίδευσης και δεν είναι ικανοποιημένο από την λειτουργία της. Είναι σαφές ότι κάποιοι σκεπτόμενοι άνθρωποι έχουν παρόμοιες αναζητήσεις.
Τώρα που είμαστε κοντά σε ένα μοντέλο πρακτικής εφαρμογής χρήσιμο θα ήταν να το διαμορφώσουμε.
Εάν είσαι εκπαιδευτικός μπορείς να βοηθήσεις αμεσότερα.
Λέω να ξεκινήσουμε από την έναρξη της επάφης του παιδιού με το σχολείο και να ανεβαίνουμε προς τα πάνω, με γνώμονα πάντα την διαμόρφωση σκεπτόμενων ανθρώπων εραστών της γνώσης.

Όντως είμαι εκπ/κός και μάλιστα δάσκαλος αλλά δεν θαθελα αυτό το φόρουμ να γίνει συζήτηση "ειδικών".Άλλωστε αυτό κάνουμε και εμείς εδώ.Αναπτύσουμε τις απόψεις μας σαν σκεπτόμενοι ενεργοί πολίτες που θέλουν να έχουν άποψη και φιλοδοξούν ή επιθυμούν καλύτερα να μιλήσουν για όλα αυτά που σκέπτονται και που δεν έχουν άλλο τρόπο και μέσο να συζητήσουν.Εδώ λοιπόν συμμετέχω ως ένας από αυτούς,Άλλωστε μην ξεχνάς ότι"ουδείς μωρότερος των ιατρών αν δεν υπήρχαν οι δάσκαλοι".Περιμένω λοιπόν και τις γνώμες των άλλων και θα εκφράσω βέβαια και εγώ την δική μου αλλά άρχισα να προβληματίζομαι μήπως η ανάγκη μου να μιλήσω, που μεταφράζεται σε πολλά κείμενα,καπελώνει τους υπόλοιπους φίλους και συντρόφους έτσι επιτρέψτε μου εδώ τουλάχιστον να μιλήσω τελευταίος.

Τhepo σε τιμούν όσα γράφεις .
Θα ξεκινήσω από το νηπιαγωγείο ... το απόγευμα.

Το άρθρο που ακολουθεί δεν μπορεί να συνεισφέρει στην ουσια της - πραγματικά σοβαρής - συζήτησης που διεξάγεται, αλλά πάρτε το υπόψη σαν "αγωνία' ενός ανθρώπου που "εζησε" το σύστημα.
Δημοσιεύεται σε τοπικό περιοδικό του Βαρνάβα.

Αγαπητοί φίλοι
Το ζήτημα για μένα δεν είναι πρωτίστως τεχνικό ή υλικοτεχνικών υποδομών, δεν είναι πρωτίστως ούτε ζήτημα αξιολόγησης.
Η αξιολόγηση είναι σήμερα διαβλητή για ένα κύριο λόγο : τα παιδιά είναι μπολιασμένα με την καταπίεση του συστήματος. Καλός καθηγητής ή δάσκαλος είναι πολλές φορές για τους μαθητές, ο αδιάφορος ... .
Χωρίς να υποστηρίζω ότι τα ανωτέρω δεν έχουν εξέχουσα σημασία, αυτό που για μένα αποδεικνύεται για μία ακόμα φορά είναι η δυσθυμία των μαθητών σε σχέση με το σχολείο και την λειτουργία του, η καταπιεστική του φυσιογνωμία, η ανουσιότητα της διαδικασίας, η έλλειψη θέλξις και αντίθετα η αποστροφή του μαθητή προς την γνώση, λόγω της διαδικασίας με την οποία προσδίνεται αυτή.
Εκεί πρέπει να εστιάσουμε σε μεγάλο βαθμό και πρώτιστα, εάν θέλουμε να προτείνουμε ένα νεό σύστημα εκπαίδευσης, μια νέα αντίληψη.


Θα ξεκινήσω από τα "εύκολα", από το σύστημα βρεφονημιακών σταθμών και νηπιαγωγείων.
Το σύστημα βεβαίως αφορά πρωτίστως τους γονείς, τους εργαζόμενους κατά βάση γονείς και λειτουργεί τις περισσότερες φορές ως "πάρκινγκ παιδιών" (πλέον βέβαια το νηπιαγωγείο είναι υποχρεωτικό).
Σημαντικό, δεν λέω, και θα πρέπει να υπάρξει επέκταση του συστήματος, ιδίως διότι το υπάρχον σύστημα είναι ανεπαρκές ως προς την ποσότητα των σταθμών και των ωρών.
Ποιοτικά:
- Θα ήθελα να επισημάνω ότι πρόκειται για το πρώτο στάδιο ευρύτερης κοινωνικοποίησης των παιδιών και είναι ιδιαίτερα σημαντικό να υπάρξει προσοχή ώστε να μην υφίστανται ζητήματα αρνητικής κοινωνικοποίησης απο εσφαλμένες συμπεριφορές των υπεύθυνων προσώπων. Πρέπει να κτιστεί το πνεύμα ομαδικότητας κατά το στάδιο αυτό με όρους ισότητας των παιδιών. Οπωσδήποτε θα πρέπει να ανοιχθούν δίαυλοι κοινωνικοποίησης και για παιδιά που έχουν την τάση της απομώνης. Αναγκαίο είναι να υπάρχει ανά διεύθυνση ψυχολόγος, σύμβουλος των "διδασκόντων" με υποχρέωση να παρευρίσκεται και να βοηθά στην κοινωνικοποίηση και στα εν γένει ψυχολογικά προβλήματα των παιδιων και στις αίθουσες. Σε πολλές δραστηριότητες θα πρέπει να προτιμάται η ομαδική διάσταση των δραστηριοτήτων, όχι ανταγωνιστικά, αλλά συμπρακτικά (π.χ. όλοι μαζί να φτιάξουμε κάτι ...).

- Από την άποψη της υγιεινής θα πρέπει να υφίσταται γιατρός σύμβουλος, να γίνονται απολυμάνσεις στους χώρους, να ελέγχονται και οι ίδιοι οι χώροι.

- Υλικοτεχνικά αυτό που πρέπει να επισημάνω είναι η απουσία χώρων εκτός κτιρίων, όπως και η ακαταλληλότητα πολλών χώρων.


Περιμένω απόψεις και ιδέες για να προχωρήσουμε περαιτέρω.

Μπαίνω στον πειρασμό να γράψω κάτι προκλητικό.Να γίνουμε μια πιο "φιλική" προς το παιδί κοινωνία. Η εμπειρία μου ως παιδί και ως πατέρας μου επιτρέπει να συμπεράνω ότι η κοινωνία μας μετατρέπεται συνεχώς σε εχθρική και αφιλόξενη για τα παιδιά,και εξηγώ:
ποιό παιδί θα μεγαλώσει αρμονικά αν δεν έχει κοντά του κρίσιμα διαστήματα αλλά και ώρες τις ημέρας τον ένα ή και τους δυο γονείς του.Για παράδειγμα είναι δυνατόν πριν τα δυό χρόνια (τουλάχιστον)να αποχωρίζεται το παιδί από τους γονείς και να μεγαλώνει στους διάφορους παιδικούς σταθμούς που όσο καλοί και να είναι ποτέ δεν θα είναι η μαμά και ο μπαμπάς;
Είναι δυνατόν ένα παιδί να αισθάνεται καλά όταν ξυπνάει μόνο του σε ένα άδειο σπίτι ή όταν γυρίζει πολύ πεισσότερο σε ένα σπίτι σαν κι' αυτό;Ξέρετε πόσες φορές συνάντησα παιδιά που οι γονείς τους σχολούσαν αργά, δεν γυρνούσαν παρά μόνο λίγο πριν τον ερχομό τους.
Άρα φίλοι μου θα πρέπει να στοχεύουμαι στην αλλαγή της κοινωνίας και όχι μόνο στην βελτίωση του υπάρχοντος καθεστώτος.Πως θα πείσουμε τα νέα ζευγάρια να κάνουν παιδιά με τις σημερινές συνθήκες.Γιατί να μην γίνει επένδυση στην οικογένεια απ' ότι σε έναν άλλο τομέα(ίσως λίγα από τα κλεμμένα των τελευταίων χρόνων να είναι αρκετά γι'αυτό).
Τώρα όσο αφορά τις παρατηρήσεις του σύντροφου Καραμήτσα συμφωνώ και επ'αυξάνω προσθέτοντας λίγες σκέψεις:Θεσμοί όπως είναι τα σχολεία γονέων(όπως το πρώην ΠΙΚΠΑ που λέγαμε πχ)που θα καθοδηγούν τους γονείς σε κάθε φάση της ανάπτυξης. Φανταστείτε ότι πολλοί γονείς έχουν παντελή άγνοια για το πως λειτουργεί το σημερινό σχολείο και το τι πρέπει να περιμένουν(παρά την όποια ενημέρωση έστω και σύντομη που γίνεται από τους εκπ/κούς) πόσο δε μάλλον με τα δύσκολα όπως εφηβία κλπ. Άρα εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό πρέπει να κάνει τις προσεγγίσεις αυτές και υποχρεωτική παρακολούθηση.Ίσως μάλιστα το καλοκαίρι να προσφέρερεται σαν ιδανική ευκαιρεία για αυτό.
Φιλικούς ως προς την εκπ/ση χώρους.Όχι στην ενοικίαση μαγαζιών για να στοιβάξουμε παιδιά.
Ευκαιρείες συνεύρεσης οικογενειών(δυστυχώς χάθηκαν τα πανηγύρια και οι άλλες παραδοσιακές κοινωνικοποιητικές εκδηλώσεις) για να πάψει η αποξένωση των παιδιών(και των μεγάλων) πχ ενδυνάμωση των αθλητικών διοργανώσεων που θα φύγουν από το ανταγωνιστικό και θα γίνουν ευκαιρείες συνεύρεσης.
Σταματώ εδώ για να επανέλθω

Λυπάμε που επανέρχομαι χωρίς ενδιάμεσα κείμενα αλλά θέλω να προσθέσω μια πολύ μικρή σκέψη.Είναι απαραίτητο σε ένα δημοκρατικό και ανθρώπινο σχολείο να σχεδιαστεί με τέτοιο τρόπο που οποσδήποτε να προωθεί την αγάπη για την γνώση και όχι την απόκτηση.Αυτή και μόνο αυτή θα φέρει μόνιμα και επιθυμητά αποτελέσματα και φυσικά αυτά πρέπει να αρχίσουν από την οικογένεια και το περιβάλλον της ώστε το κάθε παιδί να αγαπά την γνώση και ερχόμενο στο σχολείο να είναι δεκτικό σ'αυτήν και όχι παθητικός αποδέκτης(και αρνητικός ταυτόχρονα) του όποιου περιεχομένου της προσφερόμενης παιδείας.Άρα πρέπει το παιδί να βλέπει πχ βιβλία που τα διαβάζουν,από το σπίτι του και όχι για πρώτη φορά στο σχολείο.Πρέπει το παιδί να βλέπει επίσης ανθρώπους πρότυπα που αναδείχτηκαν μέσα από ένα σύστημα αξιών και όχι απλά δείχνοντας τα ....τους.Όλα αυτά θα βοηθήσουν το παιδί να εμοαιδώσει ένα σύστημα αξιών και ηθικής που η γνώση(και όχι μόνο) θα παίζει κεντρικό ρόλο.Σε μια τέτοια κοινωνία μόνο δεν θα υπάρχουν διλήμματα για το είδος της παιδείας.