ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ ΚΡΑΤΟΥΣ-ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ - ΙΕΡΑΤΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ;

ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ ΚΡΑΤΟΥΣ-ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ


Η ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ – ΙΕΡΑΤΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ;





Το θέμα
της σχέσης κράτους – Εκκλησίας με πολύ μεγάλη προσοχή προσεγγίζεται από τις
πολιτικές δυνάμεις της χώρας μας, ενίοτε προσπερνιέται με “πλάγια πηδήματα”, γιατί το ιερατείο είναι έτοιμο
να κατασπαράξει όποιον τολμήσει να θίξει την κεκτημένη μέσω του αξιώματός του
κοσμική εξουσία. Αρχίζουν αμέσως οι κραυγές για επίθεση κατά της Εκκλησίας και μάλιστα σε ακροατήριο που δεν
έχει δικαίωμα στον αντίλογο. Έχουν επί αιώνες καλλιεργήσει το έδαφος, ώστε
να ταυτιστεί στη συνείδηση του κόσμου η Εκκλησία
με το ράσο και όλους όσους με τον ένα ή τον άλλο τρόπο βγάζουν το ψωμάκι τους
στο όνομα της εκκλησίας, κάνουν δωρεάν
τις διακοπές τους στα εκκλησιαστικά ιδρύματα, τις κρουαζιέρες τους στα βήματα
του Απόστολου Παύλου με έξοδα της πολιτείας, πωλούν τα βιβλία τους, τα κεριά
τους , τις εικόνες τους ή κερδίζουν την κοινωνική τους προβολή πάνω στην
καμπούρα των αγνών θρησκευόμενων πολιτών, που αποτελούν τη σίγουρη πελατεία
στους κάθε είδους έμπορους των θρησκειών.


Πιστεύω ότι είναι κατ΄ αρχήν άστοχο να μιλάμε για διαχωρισμό Κράτους –Εκκλησίας. Αν κράτος ορίσουμε το σύστημα εξουσίας που
υφίσταται για να καθορίζει τις σχέσεις μεταξύ των πολιτών , ανεξάρτητα από τη
θρησκευτική τους ταυτότητα, καθώς και τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα των
μελών-πολιτών απέναντι στο στενό ή ευρύτερο κοινωνικό τους σύνολο και Εκκλησία
το σύνολο των ανθρώπων που έχουν ενστερνιστεί τον ίδιο θεό, έχουν συγκεκριμένες
αντιλήψεις και αξιακούς κώδικες για τη
ζωή και συγκεκριμένο τρόπο λατρείας του θεού τους, τότε ο διαχωρισμός είναι εκ
των πραγμάτων αδύνατος γιατί πολλά από τα μέλη της Εκκλησίας , οιουδήποτε δόγματος,
είναι φυσικοί φορείς της κρατικής εξουσίας, καθώς και πολλοί αξιακοί κώδικες
των όποιων εκκλησιών είναι συνήθως νόμοι του κράτους.


Ο όρος διαχωρισμός κράτους Εκκλησίας και η
επίκλησή του δίνει την ευκαιρία να σκούζουν και στους κοσμικούς, που έχουν την πελατεία τους στο χώρο των εμπόρων της
Εκκλησίας και στους κληρικούς εκείνους,
που μη μπορώντας να κερδίσουν την καταξίωσή τους από τα μέλη της Εκκλησίας στο πνευματικό πεδίο, αντλούν την υπαρξιακή τους αξία από το θεσμικό τους
ρόλο στην Εκκλησιαστική ιεραρχία.
Δημιουργείται κατ΄ αυτόν τον τρόπο ένας ιδιότυπος συνασπισμός και διαρκές
αλισβερίσι μεταξύ αυτών που επιδιώκουν την πολιτική εξουσία παρασταίνοντας τους
προστάτες της Εκκλησίας και αυτών που
επιδιώκουν την επιρροή τους στην πολιτική εξουσία χρησιμοποιώντας το αξίωμά
τους στην Εκκλησία μαζί με τους παρατρεχάμενους ένθεν κακείθεν. Κλασική συμπεριφορά
κυρίως της συντηρητικής παράταξης, που ανέλαβε, χωρίς να της αναθέσει κανείς, εργολαβικά
την «προστασία» της Εκκλησίας, όπως αυτή την αντιλαμβάνεται. Στους ναούς
γινόμαστε συνήθως θεατές αυτής της τακτικής τους συνάντησης. Έτσι εξηγούνται και οι ειδικές θέσεις των
«επισήμων» στους ναούς και η ανελλιπής
παρουσία των «κουστουμαρισμένων» κυρίων σε κάθε εκδήλωση, προσποιούμενοι οι
περισσότεροι τους θεοσεβείς, καθώς και τα κηρύγματα, μερικές φορές απροκάλυπτα
πολιτικού περιεχομένου, πολλών ιεραρχών από τους άμβωνες.


Όλα αυτά στο όνομα της Εκκλησίας και των
θρησκευόμενων πολιτών, που στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι άνθρωποι, που
πιθανόν να μη συμμετέχουν ή να βρίσκονται σπάνια στις τελετές, αλλά στην
καθημερινή τους ζωή είναι συνεπείς στη
φιλοσοφία της θρησκείας τους είτε είναι ορθόδοξοι χριστιανοί, είτε
μουσουλμάνοι, είτε καθολικοί, είτε βουδιστές, είτε οτιδήποτε άλλο. Είναι οι
άνθρωποι που ανάβουν αθόρυβα το κεράκι τους και κάθονται αθέατοι στο στασίδι τους. Είναι οι άνθρωποι που μπορούν και συμβιώνουν
αρμονικά με αλλόθρησκους χωρίς μισαλλοδοξία, που μπορούν και σέβονται τη
διαφορετικότητα, που επιλέγουν τους φίλους τους ανεξάρτητα από θρησκείες και δόγματα, που δεν
φανατίζονται, που αισθάνονται ότι είναι
μέλη της κοινωνίας των ανθρώπων που κατά βάση έχουν τα ίδια προβλήματα, τους
ίδιους καημούς, τις ίδιες χαρές, την ίδια αγωνία για τα απρόοπτα της ζωής.


Ας μη μιλούμε λοιπόν για διαχωρισμό Κράτους
- Εκκλησίας.


Να μιλούμε για διαχωρισμό εξουσιών, που
απορρέουν από τη συμμετοχή όλων των πολιτών στα πλαίσια της Δημοκρατίας μας, ανεξάρτητα
από θρησκείες, και αυτών που αποδίδονται από τις Εκκλησίες στο Ιερατείο τους.


Να μιλήσουμε για την ανάγκη να προστατευτούν
τα μέλη των εκκλησιών που είναι ταυτόχρονα και πολίτες αυτής της χώρας από την
συνειδησιακή τρομοκρατία που ασκούν οι έμποροι των θρησκειών στο όνομα των Εκκλησιών και καλλιεργούν τη
διαίρεση και τη μισαλλοδοξία για να περιχαρακώσουν τη δική τους εξουσία. Να πούμε ότι η Εκκλησία δεν έχει ανάγκη
συσσώρευσης πλούτου, αλλά υποχρέωση στην αρωγή οποιουδήποτε ανθρώπου έχει την
ανάγκη μας, ανεξάρτητα αν στην ταυτότητά
του αναγνωρίζουμε ή όχι τη δική μας θρησκεία.
Η Εκκλησία μας δεν έχει ανάγκη «προστατών», αλλά εμπνευσμένων ιεραρχών
,που με τη ζωή τους και το έργο τους να εμπνέουν τους πολίτες και να
αναδεικνύουν το ρόλο της στην κοινωνία.


Να
μιλήσουμε για κείνους τους παπάδες και
αρκετούς ιεράρχες που τιμούν τα ράσα τους και δε χρειάζονται ούτε κραυγές, ούτε
πύρινους σωτήριους λόγους από τους άμβωνες, αλλά με τη ζωή τους και το έργο
τους κερδίζουν το σεβασμό και την εκτίμηση όλων-ακόμη και των αλλόθρησκων- και
βρίσκονται κατά κανόνα στο στόχαστρο αυτών που κάνουν πολύ φασαρία και ελάχιστο
έργο.


Να ξεκαθαρίσουμε ότι σεβόμαστε απόλυτα τη
θρησκεία και το δικαίωμα της λατρείας οποιουδήποτε πολίτη αυτής της χώρας και
δεν δίνουμε το δικαίωμα σε οποιονδήποτε θρησκοκάπηλο και έμπορο οιασδήποτε
θρησκείας να διαταράξει τις σχέσεις των πολιτών αυτής της χώρας ανεμπόδιστα. Να
εξηγήσουμε ότι αυτή η διαπλοκή της κρατικής και Ιερατικής εξουσίας κάνει
ζημιά στο κράτος , αλλά πολύ περισσότερο
στην Εκκλησία. Το χαρακτηριστικό γνώρισμα της θρησκείας μας είναι ο
οικουμενικός της χαρακτήρας και αυτοί που επιχειρούν να τη φυλακίσουν στα στενά
όρια ενός έθνους – κράτους και ακόμα χειρότερα στα στενότερα όρια μιας συγκεκριμένης πολιτικής παράταξης προφανώς
ενδιαφέρονται μόνο για τα δικά τους προνόμια και χρησιμοποιούν τη θρησκεία για
το δικό τους φτηνό μικρόκοσμο.

Αγαπητοί φίλοι
λυπάμαι που θα στεναχωρίσω πολλούς φίλους με την τοποθέτησή μου αλλά νομίζω ότι ήρθε η εποχή να δημιουργηθούν οι προυποθέσεις για μια καινούργια αρχή.
Αν και συμφωνώ με το κομμάτι του Χρήστου θα διαφωνήσω στο θέμα του διαχωρισμού όπως το διατυπώνει.
Πρέπει να διαχωριστεί η εκκλησία (και η κάθε εκκλησία) από το κράτος γιατί μιλάμε για δύο διαφορετικά πράγματα.Το ένα έχει να κάνει με την πραγματική ζωή και το άλλο με μια πολιτιστικού χαρακτήρα εκδήλωση που αν δεν της είχαμε δώσει τόση σημασία θα είχαμε γλυτώσει από πολλά αλλά και θα είχαμε κάνει πολλά βήματα μπροστά σαν κοινωνία.
Με αυτά που λέω δεν κρίνω κάποιον που πιστεύει αλλά αυτό είναι προσωπική του υπόθεση και δεν θα έπρεπε να αποσχολεί το σύνολο και την κρατική εξουσία εκτός από τις περιπτώσεις παραβιάσεων των νόμων.Εδώ όμως φίλοι μου έχουμε μια διαφορετική περίπτωση.Υπάρχει ένας οργανισμός , η εκκλησία εν προκειμένω που αγκιστρωμένη πάνω στο ελληνικό κράτος το απομοιζά συνεχώς και σε ένα βαθμό το κατευθύνει.
Μην βιαστείτε να με κατηγορήσετε πριν διαβάσετε το σύνολο της σκέψης μου.
Τόσα χρόνια ό εν λόγω οργανισμός απαιτεί και παίρνει χιλιάδες στρέμματα γης στις αστικές περιοχές για να δημιουργήσει εκκλησίες(προσωπικά μαγαζιά) και ερωτώ:
Τα πλήρωσε; όχι της τα χαρίσανε.
Μπορεί αναπάσα στιγμή να τα πουλήσει;(όπως καλη ώρα το βατοπέδι) ναι
Αν κάποιος δεν ανήκει σ'αυτό το δόγμα πληρώνει άμεσα και έμμεσα γι' αυτό χωρίς να χρειάζεται; ναι
Η δημόσια γή που ανήκει σε όλους όταν χαρίζεται δεν δεσμεύει και τις επόμενες γενιές μια και αυτές χάνουν αυτά τα τεμάχια γης; ναι
Αν εγώ ή κάποιος ή κάποιοι αποφασίσουν να φτιάξουν μια δική τους θρησκεία το κράτος θα τους παραχωρήσει οικόπεδα για να χτίσουν την αίθουσα τους; όχι φυσικά.
Είναι δημοκρατικό ; όχι
Για να μην μιλήσω τις δεκάδες επιχορηγήσεις τους μισθούς των παπάδων και τόσα άλλα που στερούν από εμάς το δικαίωμα να ζήσουμε καλύτερα.
Αν είστε έτοιμοι να με ρίξετε στην πυρά ακούστε και μερικά ιστορικά στοιχεία που δεν δέχονται αμφισβήτηση.
Η εκκλησία λοιπόν αυτή είναι αυτοί που με τις πλάτες των ανθελλήνων (πλην Μακεδονικής δυναστείας) βυζαντινών προσλάβαναν μισθοφόρους ,έτσι κατέβηκε και στην Ελλάδα ο Αλάριχος ,και σκοτώνουν όλους τους μη χριστιανούς του ανατολικού Ρωμαιϊκού κράτους και βέβαια το καλύτερο λεηλατούν τις περιουσίες τους.Αυτοί οι ίδιοι ήταν που γκρέμισαν όλα τα αρχαία κτίσματα και αποκεφάλισαν ή θρυμμάτισαν όλα τα αρχαία αριστουργήματα γι'αυτό σήμερα υπάρχουν τόσα λίγα και σε άσχημη κατάσταση λόγω κόμπλεξ κατωτερότητας που τους διακατέχει,γι' αυτό και οι περισσότερες χριστιανικές εκκλησίες χτίστηκαν με υλικά από αυτά τα κτίσματα αλλά και στον τόπο των προυπαρχόντων ναών των Ελλήνων.Αυτοί οι ίδιοι ήταν που χώρισαν του Έλληνες σε "Ελληνες" και Τούρκους" με βάση το θρησκευτικό τους πιστεύω και σήμερα έχουμε τα τόσα προβλήματα ειδικά στην Κύπρο.Αυτοί ήταν που ενεργούσαν ώς φοροσυλλέκτες των Τούρκων εισπράτοντας το μεγαλύτερο μερος για τον εαυτό τους για τις δήθεν υπηρεσίες που πρόσφεραν στους Έλληνες.Αυτοί ήταν οι ίδιοι που πίεζαν τους Τούρκους να κλείσουν τα σχολεία (που δημιουργούνταν ελεύθερα την εποχή εκείνη μια και οι Τούρκοι τα επέτρεπαν) που δεν ήταν αρκετά χριστιανοί οι δημιουργοί τους.Αυτοί ήταν που με πρόσχημα την μη φορολόγηση έπειθαν αφελείς αγρότες να τους γράψουν τα κτήματά τους και μετά τα οικειοποιούνταν.Αυτοί ήταν οι ίδιοι που την εποχή που οι Έλληνες πολεμούσαν για την ανεξαρτησία τους (1821) αυτοί συναλλάσονταν με τους Τούρκους για να αποκτήσουν την γή που οι Τούρκοι ως κατακτητές κρατούσαν.Να λοιπόν πως η "θεόπνευστη αυτή εκκλησία" έγινε πάμπλουτη
Δεν θα συνεχίσω άλλο αλλά αν αυτό δεν είναι καρκίνωμα που πρέπει να κοπεί τότε τι είναι;

Αγαπητέ φίλε Thepos
Δεν υπάρχει κανένας λόγος να σε ρίξει κανείς στην πυρά επειδή λες αλήθειες. Όμως θα πρέπει να επισημάνουμε ότι η κάθε εκκλησία και κάθε ομάδα ανθρώπων που στεγάζονται στην ίδια φιλοσοφική ομπρέλα δεν ευθύνονται και τις περισσότερες φορές δεν έχουν σχέση με κάποιους που εισχωρώντας στην ομάδα, τη χρησιμοποιούν για ίδιο όφελος και λειτουργούν σαν πραγματικοί έμποροι υποκρινόμενοι συνήθως και υποδυόμενοι τον μανδύα των φανατικών υποστηρικτών της. Δε φταίει για παράδειγμα ο αθλητισμός σαν ανθρώπινη δραστηριότητα, αν κάποιοι τον χρησιμοποιούν σαν εμπόριο , ούτε το ποδόσφαιρο σαν παιχνίδι , αν κάποιοι έχουν θρονιαστεί στο σβέρκο του και κάνουν μπίζνες και πολιτική χρησιμοποιώντας πολλές φορές του "άρρωστους" του αθλήματος. Όταν μάλιστα τους κατηγορεί κανείς επισημαίνοντας τις άνομες δραστηριότητές τους , βαφτίζουν τις κατηγορίες επίθεση κατά της ομάδας ποντάροντας στα ανακλαστικά των μελών της. Και στα κόμματα υπάρχουν πολλοί τέτοιοι, που εξασφαλίζουν και τα εγγόνια τους στην πλάτη των απλών ιδεολόγων , που παλεύουν συνήθως με ανιδιοτέλεια. Δεν έχει νομίζω νόημα να μιλάμε για διαχωρισμό κράτους -αθλητισμού, κράτους- ποδοσφαίρου, κράτους -κομμάτων κ.λ.π. , παρά το γεγονός ότι και για όλα αυτά διατίθενται κρατικοί πόροι για τη λειτουργία τους. Σωστά επισήμανες ότι είναι τελείως διαφορετικά πράγματα , άρα είναι εξ ορισμού διαχωρισμένα. Μπορούμε όμως να απαιτούμε το διαχωρισμό της κρατικής εξουσίας απο την επιρροή που ασκούν οι διαχειριστές αυτών των μεγάλων κοινωνικών ομάδων δεδομένου ότι τα μέλη τους είναι ταυτόχρονα και πολίτες του κράτους. Αυτό πρέπει να είναι διακηρυγμένο και να εφαρμόζεται απο κάθε πολιτική δύναμη της χώρας και φυσικά απο το ΠΑΣΟΚ., κάτι που συμβαίνει σε μεγάλο βαθμό φαντάζομαι στις σοβαρές Ευρωπαϊκές χώρες.

Με αφορμή τα πολύ σημαντικά σας σχόλια θέλω να πω μια γνώμη ως πολίτης της χώρας αλλά και ως πιστός χριστιανός.

Ο Ιησούς δίδαξε και με λόγια και με τα έργα τον απόλυτο διαχωρισμό της εκκλησίας από το κράτος. Η Αγία Γραφή (η Βίβλος δηλαδή) περιέχει τα κείμενα της Καινής Διαθήκης που είναι οι μοναδικές μαρτυρίες του τι ακριβώς έλεγε ο Ιησούς. Εκεί διαβάζουμε ότι πολλές φορές οι φαρισαίοι, τα "παπαγαλάκια" της εποχής, δοκίμαζαν τον Ιησού με ερωτήσεις αλλά οι απαντήσεις του ήταν ξεκάθαρες και σαφείς. Τα χρήματα, έλεγε, έχουν την εικόνα του Καίσαρα πάνω. Επομένως αποδώστε τα του Καίσαρα στον Καίσαρα και τα του Θεού στο Θεό. Δεν άφηνε περιθώριο παρερμηνιών: η βασιλεία του Θεού είναι μέσα μας και όχι στην κοσμική εξουσία, όποιος έχει παραπάνω χρήματα δεν τα "φυλάει" σε αποθήκες αλλά τα δίνει άμεσα στους συμπάσχοντες που έχουν ανάγκη. Ο Ιησούς έλεγε ξεκάθαρα για την Ιερατική ιεραρχία της εποχής ότι είναι διεφθαρμένοι, υποκριτές και μοιάζουν με ασβεστωμένους τάφους. Από έξω φαίνονται άσπροι και από μέσα είναι νεκροί. "Ουαί γραμματείς και φαρισαίοι υποκριταί".

Ο Ιησούς γνώριζε ότι στους μαθητές του βρισκόταν και άνθρωποι από το ιερατείο της εποχής (πχ Νικόδημος). Γιατί λοιπόν δεν έλεγε "δεν είναι όλοι ίδιοι" και "μόνο μερικοί είναι διεφθαρμένοι"; Μήπως έτσι θα δικαιολογούσε ολόκληρο το σινάφι; Μήπως ο σκοπός ήταν να τους θέσει όλους έμπροσθεν των ευθυνών τους; Όπως θυμόμαστε ο Ιησούς κατά κανόνα δεν κήρρυτε ούτε προσευχόταν μέσα σε συναγωγές. Γιατί; Ήθελε να κάνει ανταρσία ή να φανεί αιρετικός; Προφανώς έτσι δίδασκε και στην πράξη ότι η Εκκλησία δεν είναι το κτήριο αλλά η συνάθροιση των πιστών όπου και αν βρίσκονται, ακόμα και αν μαζευτούν σε ένα σπίτι κλπ. Η τελευταία επίσκεψη του Ιησού στον Ναό ήταν με ένα μαστίγιο να γκρεμίζει τα παγκάκια του παζαριού που είχαν στηθεί απέξω. Και σημειωτέον, στα συγκεκριμένα παγκάκια δεν έκλεβαν οι άνθρωποι οικόπεδα από το κράτος, νόμιμο εμπόριο έκαναν για να βγάλουν στην κυριολεξία το ψωμάκι τους. Ο Ιησούς λοιπόν αν και έδινε το παράδειγμα της υπομονής και της ψυχραιμίας στην κριτική του για την Εκκλησία ανέβαζε πολύ τον πήχη. Έλεγε "ο οίκος μου είναι οίκος προσευχής και όχι σπήλαιο ληστών". Δεν καταλαβαίνω λοιπόν σήμερα τι το θέλει το κράτος η Εκκλησία αφού ο σκοπός της είναι η προσευχή;

Και εντάξει, ας πούμε ότι οι ιουδαίοι που σταύρωσαν τον Ιησού ήταν οι "κακοί" της υπόθεσης. Οι πρώτοι χριστιανοί; Τι σόι άνθρωποι ήταν αυτοί; Ήταν το υπόδειγμα της πίστης, της κοινοκτημοσύνης κλπ; Ακούστε λοιπόν τα παρακάτω στοιχεία: Η Αγία Γραφή αποτελείται από τα 4 ευαγγέλια, το βιβλίο των πράξεων των αποστόλων, την Αποκάλυψη του Ιωάνη και από 21 επιστολές. Ξέρετε τι περιεχόμενο έχουν οι 21 επιστολές; Ξέρετε γιατί οι απόστολοι αναγκάστηκαν να γράφουν επιστολές; Επειδή σχεδόν σε κάθε νέα χριστιανική εκκλησία τελικά κατάφερναν να διεισδύσουν και να αναδειχθούν άτομα που διαστρέβλωναν τα λόγια του Ιησού προκειμένου να ασκήσουν εξουσία και προσωπικές φιλοδοξίες. Φυσικά επικαλούταν την αρετή, την δικαιοσύνη του θεού κλπ. Στην πλειοψηφία τους οι πιστοί παρασσύρονταν και ήταν μειοψηφία εκείνοι που ήταν κόντρα στο ρεύμα και παρέμεναν πιστοί στα αυθεντικά λόγια του Ιησού. Είχε μαλλιάσει η γλώσσα του Αποστόλου Παύλου να γράφει τα ίδια και τα ίδια στις επιστολές του για τους υποκριτές που παρασέρνουν τους πιστούς με τα ωραία λόγια. Στην επιστολή προς Γαλάτας, στο τελευταίο κεφάλαιο, στο 17 στίχο τους λέει χαρακτηριστικά "από εδώ και πέρα κανένας σας να μην με ξαναενοχλήσει". Με άλλα λόγια τους λέει παρατήστε με ήσυχο δεν σας αντέχω άλλο. Αυτή είναι και η προσωπική μου άποψη για την σημερινή εκκλησία. Πιστεύω στον Θεό και γνωρίζω ότι υπάρχουν αγνοί άνθρωποι παντού αλλά είναι μειοψηφία. Δεν υπάρχει λόγος να υπερασπίζουμε ένα οικοδόμημα που όπως και στην εποχή του Ιησού, έτσι και σήμερα είναι σάπιο και πνευματικά νεκρό. Οι όποιες εξαιρέσεις απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Καταρχήν χαίρομαι που μπορούμε και συζητάμε άνετα τόσο δύσκολα θέματα.
Ίσως σε καιρούς λιγότερο χαλεπούς (μετά τις εκλογές) μπορέσουμε να συζητήσουμε και άλλα θέματα το ίδιο πολιτικά όσο και η τρέχουσα καθημερινότητα.