Σχολιάζω την επιστολή Σημίτη

Αγαπητέ Γιώργο,

Έλαβα το γράμμα σου. Θέλω να σου επισημάνω τα εξής:

Το ΠΑΣΟΚ από το 2004 και μετά έχασε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις και το ποσοστό του στην απήχηση των ψηφοφόρων έχει μειωθεί δραστικά. Κάθε μέλος του ΠΑΣΟΚ, και ιδίως εγώ, έχει υποχρέωση να προβληματιστεί για την εξέλιξη αυτή.

Το ΠΑΣΟΚ είχε προτείνει παλαιότερα δημοψήφισμα για το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα. Η Συνθήκη που ψηφίσαμε δεν είναι Σύνταγμα. Θεωρήθηκε σε όλη την Ένωση και από το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα ως μία από τις συνήθεις συνθήκες που δεν απαιτεί διαδικασίες όπως το Σύνταγμα. Αυτή η αρχή ακολουθήθηκε μέχρι τώρα από όλες τις χώρες.

Δεν πρόκειται να αρνηθώ τις ελευθερίες να λέω τη γνώμη μου και να μπορώ να επισημαίνω στην παράταξή μου πότε τα πράγματα πάνε καλά και πότε όχι. Γι' αυτό άλλωστε συμμετέχω στο ΠΑΣΟΚ.

Όσον αφορά τις δημοκρατικές διαδικασίες ξέρω καλά πότε υπάρχουν και πότε είναι πρόσχημα. Η ενότητα δεν σφυρηλατείται με συγκαλύψεις και ενοχοποιήσεις διαφωνούντων.

Σχετικά με τα όσα προτείνεις κάνε ό,τι νομίζεις. Εγώ θα πράττω αυτό που μου επιβάλλει η συνείδησή μου και αυτό που κρίνω ως καλό για τη χώρα.

Με φιλικούς χαιρετισμούς

Κ. Σημίτης



Παρακολουθώ με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την τελευταία κρίση που ξέσπασε στο ΠΑΣΟΚ, με αφορμή τη διαφωνία του Κ. Σημίτη σχετικά με τη διενέργεια δημοψηφίσματος περί κύρωσης της Συνθήκης της Λισαβόνας. Αποτέλεσμα της άρνησης αυτής ήταν η απομάκρυνσή του από την Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ. Ακολούθησε η παραπάνω επιστολή προς τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, που αποτελεί πρόκληση στην ιστορική μνήμη και δεν πρέπει να μείνει αναπάντητη.

Στην πρώτη παράγραφο, ο πρώην πρωθυπουργός, αναφέρει ότι «το ΠΑΣΟΚ από το 2004 και μετά έχασε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις και το ποσοστό του στην απήχηση των ψηφοφόρων έχει μειωθεί δραστικά».

Κάποιος οφείλει να υπενθυμίσει στον κο Σημίτη ότι το 2004, όταν και εσπευσμένα επεδίωξε να δώσει το ΠΑΣΟΚ στον Γιώργο Παπανδρέου, βρισκόταν ήδη σε ραγδαία κάθοδο! Εκλήθη ο Παπανδρέου να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα της κυβέρνησης του Σημίτη, μιας σκληρής «δεξιάς» σε αντίληψη και πρακτικές κυβέρνησης, που προκάλεσε την μήνιν του κόσμου του ΠΑΣΟΚ. Τι να πρωτοθυμηθούμε από εκείνη την περίοδο; Την αλαζονεία των υπουργών; Την αδιαφορία των βουλευτών προς τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ; Τον διωγμό ανθρώπων του ΠΑΣΟΚ από τους τότε πρασινίσαντες που έφεραν τον τίτλο του «εκσυγχρονιστή»; Την αναλγησία του κράτους στην ακρίβεια που ήδη είχε αρχίσει να διαμορφώνεται εξαιρετικά απειλητική για τον πολίτη;

Φυσικά, ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός, σε ανύποπτο χρόνο, είχε δηλώσει ότι «δεν θέλει να χάσει από τον Καραμανλή» και η μόνη ενδεδειγμένη λύση για να περιοριστεί η καταστροφή ήταν ο Παπανδρέου. Τι χαρακτηριστικά είχε ο Παπανδρέου; Νέος άνθρωπος, άφθαρτος, παρά τη μακρά κυβερνητική του εμπλοκή, με διεθνές κύρος, ευγενής, προσηνής. Εξάλλου, η συνεργασία τους τα τελευταία χρόνια, αλλά και ο τρόπος της διαδοχής στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, του εξασφάλιζε το δικαίωμα να έχει λόγο. Να μη λησμονούμε ότι ήδη οι εκλογικές λίστες του ΠΑΣΟΚ ήταν έτοιμες από το Νοέμβρη του 2003, μετά από στενή συνεργασία Σημίτη και Χρυσοχοϊδη, τότε Γραμματέα του Κινήματος. Άρα, ο Γιώργος, ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ, να επιλέξει καν την Κοινοβουλευτική του Ομάδα! Και όμως, αποδέχτηκε να άρει τον σταυρό του μαρτυρίου, μη υπολογίζοντας το κόστος, με πρώτο του μέλημα να παραμείνει το ΠΑΣΟΚ ενωμένο. Δηλαδή, τι; Να επωμιστεί ΟΛΑ ΤΑ ΒΑΡΗ των κυβερνήσεων Σημίτη, αποδεχόμενος το θαμπό δαχτυλίδι της διαδοχής! Συνεπώς, για ποιες ήττες ομιλεί ο πρώην πρωθυπουργός; Τις ήττες της Παράταξης, που ο ίδιος είχε ετοιμάσει! Και μη λησμονούμε, επίσης, ότι στις Ευρωεκλογές του 1999, το ΠΑΣΟΚ είχε χάσει! Όπως είχε γνωρίσει τη συντριβή και στις Νομαρχιακές-Δημοτικές εκλογές του 2002. Αυτό αποδεικνύει ότι ο κος Σημίτης είχε ήδη συνειδητοποιήσει ότι το ΠΑΣΟΚ δεν «προχωρούσε» με τον ίδιο στην αρχηγία.

Ο εγωισμός του δεν του επέτρεψε να παραχωρήσει κυβέρνηση και κόμμα στον Παπανδρέου το καλοκαίρι του 2003, μετά την απολύτως επιτυχημένη Ελληνική Προεδρία της Ε.Ε.! Ήθελε να συμπληρώσει 8 χρόνια και να γίνει ο μακροβιότερος Πρωθυπουργός, αδιαφορώντας για την κατάσταση στην οποία πλέον είχε περιέλθει το ΠΑΣΟΚ! Το Μάρτη του 2004, το ΠΑΣΟΚ δεν γνώρισε μια εκλογική ήττα. Γνώρισε πρωτίστως μια ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΗΤΤΑ. Ο λαός έστελνε το ΠΑΣΟΚ στην εξέδρα, γιατί τα ίδια πρόσωπα του υπόσχονταν και πάλι ότι θα έπρατταν όσα είχαν λησμονήσει. Ουσιαστικά, άνοιγε έναν τεράστιο κύκλο εσωστρέφειας, από τον οποίο δεν μπορεί να ξεφύγει ακόμη και σήμερα, ως αποτέλεσμα του εγωισμού του κου Σημίτη…



Σε ότι αφορά τη συνέχεια της επιστολής, είναι γνωστό ότι ο κος Σημίτης, ΠΑΝΤΟΤΕ, ήθελε να έχει το δικαίωμα της γνώμης του, αρκεί αυτό το δικαίωμα να πρόκειται να τον ευνοήσει σε κάποιο χρόνο. Είναι γνωστή η στάση του απέναντι στον Ανδρέα Παπανδρέου, όπως είναι γνωστή και η γνώμη του αείμνηστου Ανδρέα για το Σημίτη. Άνθρωπος του εαυτού του, ου η συγκυρίες τον οδήγησαν στην αρχηγία του ΠΑΣΟΚ. Ένας δεξιός πολιτικός με άποψη, που ήθελε με κάθε τρόπο να «ακούγεται». Αποδείχτηκε κατώτερος των περιστάσεων, όμως. Γιατί; Απλούστατα, ένας ηγέτης πρέπει να γνωρίζει ΚΑΙ να χάνει και όχι μόνο να κερδίζει. Γιατί η πολιτική, όπως και κάθε τομέας, έχει μέσα και την ήττα. Ο μεγάλος άνθρωπος στέκεται όρθιος απέναντι στην αναποδιά, όχι μόνο στη χαρά. Οι πράξεις του από το 2004 και μετά, δείχνουν μικροψυχία. Αλλά πρωτίστως, δείχνουν διάθεση να «κάψει» το ισχυρό χαρτί της Δημοκρατικής Παράταξης, τον Γιώργο Παπανδρέου.

«Όσον αφορά τις δημοκρατικές διαδικασίες ξέρω καλά πότε υπάρχουν και πότε είναι πρόσχημα. Η ενότητα δεν σφυρηλατείται με συγκαλύψεις και ενοχοποιήσεις διαφωνούντων.

Σχετικά με τα όσα προτείνεις κάνε ό,τι νομίζεις. Εγώ θα πράττω αυτό που μου επιβάλλει η συνείδησή μου και αυτό που κρίνω ως καλό για τη χώρα.»

Τι εννοεί ο πρώην πρωθυπουργός; Ότι στο ΠΑΣΟΚ, ειδικά επί ημερών Παπανδρέου, δεν υφίστανται δημοκρατικές διαδικασίες, ή ότι δεν υπάρχει μια πλειάδα διαφωνούντων στελεχών, τα οποία η ανοχή και δημοκρατική συνείδηση Παπανδρέου δεν τους έστειλε στα αζήτητα; Εννοεί ότι ο κάθε διαφωνών βρίσκεται σπίτι του; Από πότε και δεν το γνωρίζουμε όλοι όσοι βρισκόμαστε στις επάλξεις του Κινήματος; Μήπως δεν θέλει να θυμάται τι έπραξε ο ίδιος και τα εξαπτέρυγά του στην πρώτη σύγκλιση της Κ.Ο. αμέσως μετά τις ατυχείς εκλογές του Σεπτέμβρη 2007; Όταν σε ανοιχτά μικρόφωνα, έλεγε να προχωρήσουν στην αντικατάσταση Παπανδρέου; Γιατί; Και ο ίδιος ο Παπανδρέου, σεβόμενος, ΓΙΑ ΠΟΛΛΟΣΤΗ ΦΟΡΑ, την ενότητα, δεν απαίτησε ψηφοφορία και όποιος διαφωνούσε εκείνη τη στιγμή να διαγραφόταν; Ούτε αυτό σεβάστηκε ο κος Σημίτης, γιατί αυτό που τον ενδιέφερε ήταν το ΠΑΣΟΚ να μη σηκώσει κεφάλι! Άρα, τα περί συνείδησης να τα κρατήσει για τον εαυτό του. Και καλό θα κάνει να εγκαταλείψει την πολιτική σκηνή. Βρίσκεται ήδη στα 72 του χρόνια. Η πολιτική έχει ανάγκη ανανέωσης και όχι εμμονές σε πρόσωπα.

Σήμερα, το παραμυθάκι της ψευδεπίγραφης ενότητας πρέπει να τελειώσει. Ή με το ΠΑΣΟΚ του Παπανδρέου, ή σπίτι! Μέσες λύσεις και διαφωνίες δε χωρούν. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να υπάρξει κομματική πειθαρχία. Και η απομάκρυνση Σημίτη εύχομαι να είναι η αρχή. Το 10% ή 15% έχει τη προοπτική της νίκης. Η σημερινή αρρωστημένη κατάσταση των δήθεν ενωτικών κινήσεων, κρύβει παρακμή και ήττες. Και κυρίως; Κρύβει κάτω από το χαλί το χάλι!

Το ΠΑΣΟΚ έχει ένα τεράστιο χαρτί και αυτό λέγεται Γιώργος Παπανδρέου. Αυτόν πιστεύει ο κόσμος και όχι τους σάπιους και αργυρώνητους πολιτικούς. Άρα, ο Γιώργος Παπανδρέου, ΟΦΕΙΛΕΙ, πλέον, να ξεκαθαρίσει το ΠΑΣΟΚ από την κόπρο του Αυγείου. Η αρχή έγινε. Ας προχωρήσει βαθιά το μαχαίρι…



Γιάννης Γ. Αγγέλου

Τέτοιες πολιτικές αναλύσεις θα έπρεπε να βρίσκονται πρωτοσέλιδο σε όποια εφημερίδα σέβεται την τιμή της και την αντικειμενικότητά της. Και επειδή το παιχνίδι με τις λέξεις των ΜΜΕ πρέπει να σταματήσει, ο Γ. Παπανδρέου έχει αποδειξει ότι έχει την παιδεία και το ήθος και ξεχωρίζει δυο διαφορετικές έννοιες: την διαφωνία από την σκευωρία. Και επειδή τα ΜΜΕ θα μας τρελάνουν οι διαφωνίες και οι διαφοροποιήσεις ήταν και περαμένουν χαρακτηριστικά του μεσαίου χώρου. Στην Νέα Δημοκρατία αλλά δυστυχώς και στην αριστερά υπάρχουν δηλώσεις περί διαγραφής μετά από κάθε διαφοροποίηση των στελεχών από την κεντρική "γραμμή". Ο Γ. Παπανδρέου λοιδορήθηκε όσο κανείς άλλος, ταπεινώθηκε άδικα όσο κανείς άλλος αλλά δέχθηκε το βάρος της ευθύνης του ονόματος του χωρίς την απειλή των διαγραφών. Ο κομματικός μηχανισμός λειτουργεί σαν ένα τεράστιο οικοσύστημα και οι ισορροπίες είναι λεπτές. Δεν μπορείς να διαγράψεις έναν πρώην προθυπουργό επειδή απλά διαφωνείς μαζί του. Σήμερα δεν πρόκειται για απλή διαφωνία σε επίπεδο επιχειρημάτων. Όλοι εμείς γκρινιάζαμε πολλές φορές ζητώντας δυναμικές και αστραπιαίες αλλαγές. Ο Γ. Παπανδρέου τόσο καιρό βάζει πρωταιρεότητες και περίμενε τη σωστή στιγμή για να τα δώσει όλα για όλα, έθεσε το μέλλον του κινήματος αλλά και το μέλλον της Ευρώπης μπροστά σε ένα ερώτημα: ποιός θα αποφασίζει για τις τύχες των λαών; Ζούμε ιστορικές σιγμές και είμαστε τυχεροί που το ήθος και το ύφος του Γ. Παπανδρέου βρίσκεται στο τιμόνι του ΠΑΣΟΚ και της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Δεν είναι καλό - παιδί ο Γ. Παπανδρέου. Η σωστή λέξη είναι προσγειωμένος. Είναι άνθρωπος προσγειωμένος με συναίσθηση ευθύνης.

Ήρθε νομίζω η ώρα να πούμε πικρές αλήθειες.
Είναι αλήθεια ή όχι ότι κάποιους μας τους φόρτωσαν καπέλο στο ΠΑΣΟΚ οταν ξαφνικά δεκάδες, μετά πάντα την μεταπολίτευση, γίνανε αντιστασιακοί κυνηγώντας εχθρούς ποικιλόχρωμους και φανταστικούς και "ανατινάζοντας" την κατσαρόλα του σπιτιού τους;
Είναι αλήθεια ή όχι ότι αν δεν έχεις μπάρμπα στην Κορώνη ή αδελφό ΚΟΛλητό του δεν βλέπανε όχι μόνο έδρα αλλά και εξέδρα;
Είναι αλήθεια ή όχι για να επανέρθω στο θέμα ότι ο κος Σημίτης έκανε πολύ σκληρή λιτότητα κόβοντας από τον προυπολογισμό όλες τις κοινωνικές παροχές και εξανεμίζοντας όλα τα κέρδη του κόσμου από την χρυσή διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ του 81-89 όπου όλοι και όχι μόνο οι κολλητοί έφαγαν ψωμάκι και χόρτασαν την αιώνια πείνα τους;
Είναι αλήθεια ή όχι ότι την εποχή του "αναμορφωτή" άρχισε νέο κύμα μετανάστευσης
Είναι αλήθεια ή όχι ότι επί εποχής Σημίτη άρχισαν να αδειάζουν τα νοσοκομεία(για να τα αδειάσει τελείως ό έτερος Κωστάκης-το'χει το όνομα από γιατρούς και να επανέρχεται η παλιά άθλια εικόνα των νεοδημοκρατικών νοσοκομείων όπου το μόνο που χρησίμευαν ήταν να μην βρέχεσαι όπως και τώρα και αυτό όχι πάντα;
Είναι αλήθεια ή όχι ότι επί Σημίτη μόνο οι μεγαλοεπιχειρηματίες και κανα-δυό κολλητοί έπαιρναν τις επιδοτήσεις και τα λοιπά μια και προεκρίθηκε η ίδια "λύση" -όπως παλιότερα από τον γέροντα Καραμανλή-την μεταπολεμική περίοδο τα λεφτά της βοήθειας ανασυγκρότησης της χώρα τα πήραν 5 φίλοι τα έκανα καράβια και ακόμη περιμένουμε τα οφέλη-και τώρα από τον νεώτερο ότι το χρήμα και την ανάπτυξη θα την φέρουν μόνο οι κολλητοί και φίλοι επιχειρηματίες αγνοώντας το θαύμα που έγινε με τα όποια λάθη την περίοδο του Αντρέα;
Άσε μας λοιπόν κύριε Σημίτη μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς εσένα