e-pasok
Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.

ΟΙ «ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ» ΤΩΝ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ ΚΑΙ ΟΙ «ΦΙΛΗΣΥΧΟΙ» ΠΟΛΙΤΕΣ

Πήγαινε κάτω

ΟΙ «ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ» ΤΩΝ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ ΚΑΙ ΟΙ «ΦΙΛΗΣΥΧΟΙ»  ΠΟΛΙΤΕΣ Empty ΟΙ «ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ» ΤΩΝ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ ΚΑΙ ΟΙ «ΦΙΛΗΣΥΧΟΙ» ΠΟΛΙΤΕΣ

Δημοσίευση  xristos Πεμ Μάης 22, 2008 4:21 pm

Διαβάζω σε αρκετά άρθρα και ακούω συχνά να υποστηρίζεται σε διάφορα τηλεοπτικά παράθυρα η θέση ,ότι στην Κοινοβουλευτική Δημοκρατία τις αποφάσεις παίρνουν οι εκάστοτε πλειοψηφίες και οι μειοψηφίες είναι υποχρεωμένες να τις ακολουθούν και να τις εφαρμόζουν μέχρι να καταφέρουν να αλλάξουν τους ρόλους με λαϊκή εντολή στις εκλογές με την πειθώ και την επιχειρηματολογία που θα αναπτύξουν.
Δύσκολα μπορεί κανείς να αντιταχθεί σ΄ αυτή τη λογική. Επομένως κάθε άλλη μορφή αντίδρασης , που μερικές φορές γίνεται βίαια χαρακτηρίζεται αντιδημοκρατική, βαφτίζεται «κόκκινος», «μαύρος», «πράσινος» ή «γαλάζιος» φασισμός και αν οι δράστες είναι νεαροί και ανένταχτοι στα παραδοσιακά κόμματα εύκολα βαφτίζονται «αναρχικοί αλήτες» που άλλη δουλειά δεν έχουν παρά να δέρνονται με τους αστυνομικούς , όποτε τους δοθεί η ευκαιρία. Επιτρέπεται φυσικά αυτοί, που από κάποιες αποφάσεις θεωρούν εαυτούς αδικημένους , να διαμαρτύρονται κόσμια, χωρίς να παρεμποδίζουν τη λειτουργία των άλλων κοινωνικών ομάδων, που πιθανότατα βολεύονται, χτυπώντας πού και πού το καμπανάκι στην εξουσία για τη στάση τους στις επόμενες εκλογές.
Όλα αυτά θα ήταν σωστά , αν όλες οι κοινωνικές ομάδες είχαν τις ίδιες ευκαιρίες να αναπτύξουν την επιχειρηματολογία τους με τους ίδιους όρους, αν οι δεσμεύσεις των πολιτικών κομμάτων για τα πρακτέα , σε περίπτωση εκλογικής νίκης, τηρούνταν κατά γράμμα , αν οι πλειοψηφίες σέβονταν τις μειοψηφίες και λάμβαναν σοβαρά υπόψη τους κάθε διαμαρτυρία, που θα γίνονταν ειρηνικά χωρίς να ενοχλούνται οι υπόλοιποι, αν η δικαιοσύνη αποδίδονταν με τον ίδιο τρόπο σε όλους, αν η πολιτεία φρόντιζε για την ασφάλεια και αξιοπρεπή διαβίωση των ανήμπορων της κοινωνίας, αν με λίγα λόγια τηρούνταν οι όροι και τα προαπαιτούμενα που διέπουν το σύστημα της κοινοβουλευτικής μας Δημοκρατίας, αν κατ΄ επέκταση τηρούνταν κατά γράμμα το Σύνταγμα. Όταν το Σύνταγμα καταλύεται με οποιοδήποτε τρόπο, το ίδιο προβλέπει στην ακροτελεύτια διάταξη και επιβάλει αντίσταση κάθε πολίτη με κάθε τρόπο, σ΄ αυτόν που το καταλύει με τη βία. Το σύνταγμα δεν καταλύεται μόνο από συνταγματάρχες. Ενίοτε καταστρατηγείται , παρερμηνεύεται ή αγνοείται από τους ίδιους τους ταγούς του. Ο όρος «κοινοβουλευτική δικτατορία» δεν είναι άλλωστε αφηρημένη έννοια, αλλά ορολογία που περιγράφει συγκεκριμένο καθεστώς.
Αν λοιπόν για μια στιγμή φανταστούμε τον εαυτό μας στη θέση ενός νέου που βλέπει και ακούει γύρω του για μίζες , «κουμπάρους» που πιάνονται στα «πράσα» να χρηματίζονται , αλλά κυκλοφορούν ελεύθεροι, Γραμματείς και γενικοί διευθυντές υπουργείων, που ανεξέλεγκτοι μοιράζουν το δημόσιο χρήμα με «ειδικούς λογαριασμούς», όπου κάνουν κουμάντο οι ερωμένες, «αυλικούς» της εξουσίας, που διαχειρίζονται τη Δημόσια περιουσία σαν να είναι κληρονομιά τους, παράγοντες της πολιτικής να εκτοξεύουν, ένθεν- κακείθεν, κατηγορίες για «κλέφτες», «λαμόγια» και «απατεώνες» χωρίς να μπαίνει κανείς στη φυλακή, για ταγούς του δημοσίου που κερδοσκοπούν ασύστολα σε βάρος του, που πρέπει να καταταγεί στους εκάστοτε «ημετέρους» για να βρεί δουλειά , που του τάζουν 5% για την Παιδεία αλλά τελικά το μειώνουν στο 3,50% , που του λένε για δωρεάν παιδεία, αλλά πληρώνει τα «μαλλιοκέφαλά» του για να πετύχει την εισαγωγή του στο Πανεπιστήμιο και να σπουδάσει με το φάσμα της ανεργίας μπροστά του, έχει ή δεν έχει το δικαίωμα να σκεφτεί ότι καταλύεται το Σύνταγμα , όταν η πολιτεία που περιγράφεται σ΄ αυτό δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα που ζεί; Σε τι διαφέρει η μη εφαρμογή του στην πράξη από τη βίαια κατάλυσή του; Το Σύνταγμα έχει 120 άρθρα και ο καθένας επικεντρώνει το ενδιαφέρον του στην εφαρμογή εκείνου που τον βολεύει. Ποιος έχει δικαίωμα να διαμαρτύρεται για αντισυνταγματικές συμπεριφορές; Αυτός που «επαναστατεί», ή ο «βολεμένος» στον καναπέ ή στο παράθυρο της τηλεόρασης ή στο «μαγαζάκι» του; Υπάρχει κανείς που μπορεί να υποστηρίξει σοβαρά ότι εφαρμόζεται για παράδειγμα το άρθρο 4 ή 22 του Συντάγματος;
Δεν γνωρίζω αν έχει δίκιο ο ένας ή ο άλλος. Συνήθως όμως η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση και παλινδρομεί προς τη μία ή την άλλη πλευρά ανάλογα με την ποιότητα της Δημοκρατίας μας. Ούτε τα παιδιά που βγαίνουν στους δρόμους και ενίοτε βιαιοπραγούν είναι «αλήτες», ούτε όλοι οι άνθρωποι που ταλαιπωρούνται είναι κατ΄ ανάγκη «νοικοκυραίοι».

Χρήστος Χ.
xristos
xristos

Αριθμός μηνυμάτων : 65
Ημερομηνία εγγραφής : 09/03/2008
Ηλικία : 66
Τόπος : ΟΡΕΣΤΙΑΔΑ

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

Επιστροφή στην κορυφή


 
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης